Χωριό Κλειώ Λέσβου.

Η Κλειώ είναι χωριό στην Λέσβο. Διοικητικά ανήκει στον Δήμο Δυτικής Λέσβου της Περιφερειακής Ενότητας Λέσβου. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, έχει 351 κατοίκους. Η Κλειώ είναι χτισμένη στο ΒΑ άκρο της Λέσβου, σε απόσταση 40 χλμ. από τη Μυτιλήνη και σε υψόμετρο 350 μέτρων.

Βρίσκεται απέναντι από τον κόλπο του Αδραμυτίου και από τα Μοσχονήσια των μικρασιατικών ακτών κι έτσι ανατολικά έχει ανοιχτό ορίζοντα προς τη θάλασσα.

Ένα πανέμορφο χωριό με πέτρινα δίπατα σπίτια, πανέμορφη θέα και μια πλατεία γραφικότατη με τα πλατάνια, και τη βρύση της.

Περιβάλλεται από κατάφυτους λόφους που χωρίζονται μεταξύ τους σχηματίζοντας καταπράσινες ρεματιές και καταλήγουν σε γραφικούς όρμους και διαθέτει μια από τις ωραιότερες παραλίες του νησιού μας τα Τσόνια. Συνορεύει με τα χωριά Σκαμνιά, Κάπη, και Μανταμάδο.

Η Κλειώ με το αρχαιοπρεπές όνομα της Μούσας «Κλειώς» είναι στραμμένη προς την παραλία από υψόμετρο 350μ. κοιτάζοντας τις ρίζες της καθώς στην ευρύτερη περιοχή του χωριού, σκόρπιοι αρχαίοι οικισμοί ερείπια των οποίων σώζονται μέχρι και σήμερα. Πρόσφατη έρευνα έφερε στην επιφάνεια αρχαίο οικισμό της Πρώιμης Χαλκοκρατίας περί το 3200 π.Χ. στη θέση Παλιόκαστρο.

Σε τούτο το σημείο εικάζεται ότι υπήρχε το άγαλμα της Μούσας που όμως καταλήστευσαν οι πειρατές άγνωστο πότε και που κατά σύμπτωση βρέθηκε στο Ηράκλειο (αρχαία πόλη) της Ιταλίας τοιχογραφία που απεικονίζει τη Μούσα, προστάτιδα της Ιστορίας και της Ρητορικής. Στους παραπάνω αρχαίους οικισμούς στα σκοτεινά χρόνια του μεσαίωνα και πριν την άλωση από τους Τούρκους (1453) οι πειρατές ανάγκασαν τους «ιθαγενείς» να τραβηχτούν εδώ πάνω (στην Κλειώ) για να επισκοπούν τη θάλασσα από τις επικίνδυνες κι αιματηρές πλέον επιδρομές. Τα πρώτα χτίσματα έγιναν στη θέση «Πλάτανος» μέχρι τα «Χαμάμ» και δεν ήταν ορατά από τη θάλασσα.

Στην πορεία της ιστορίας, το χωριό αναπτύχθηκε και μεγάλωσε αρκετά, αφού εξέλειπε κι ο κίνδυνος των πειρατών. Ανηφορίζοντας παίρνουμε πίσω το δρόμο και βγαίνουμε έξω από το χωριό εκεί, όπου βρίσκεται η Αγία Τριάδα. Διατηρητέο μνημείο, καθώς είναι τρίκλιτη Βασιλική με σταυροθόλια στα πλάγια κλίτη, ωραίο ξυλόγλυπτο τέμπλο κι απέριττο διάκοσμο από πολυέλαιους και παλιά καντήλια. Η παλαιότερη ήταν κτισμένη το 1793 αλλά καταστράφηκε από σεισμό και φτιάχτηκε η σημερινή, το 1839 στις 14 Απριλίου. Το καμπαναριό της φτιαγμένο από ροζωπό Τραχείτη με ωραία ανάγλυφα κιονόκρανα είναι έργο του 1914. Βγαίνοντας από το χωριό κατηφορίζουμε τον ελικωτό απότομο δρόμο που οδηγεί μέσα από τους καταπράσινους ελαιώνες στην ευρύτερη περιοχή της Κλειούς.

Του Απόστολου Γιαγλή.

Το χωρίο μας είναι χτισμένο σε υψόμετρο 350 μέτρων και σε απόσταση περίπου 6 χιλιομέ­τρων από τη θάλασσα. Δυτικά, και σε απόσταση ενός χιλιομέτρου, υψώνε­ται το βουνό της Κορακιάς, ενώ ακό­μη δυτικότερα και σε απόσταση 3 χι­λιομέτρων το βουνό του Άι Γιώργη, από τις πιο ψηλές κορυφές του Λεπέτυμνου. Ανατολικά υπάρχει το ύψωμα Κρες, ενώ μπροστά από το χωριό και σε απόσταση 2 χιλιομέτρων διακρίνο­νται τα υψώματα Κούκος, Καμπιά, Μυριβίλια και βορειοανατολικά από τα Μυριβίλια το Απομονικό.

Δυτικά πάντα του χωριού και σε α­πόσταση 2 χιλιομέτρων ξεκινά η με­γάλη ρεματιά του Καλαμιού, με το πο­τάμι που πηγάζει από τα βουνά, να περνά από τις Δαφνόδες, τους Μύ­λους, τους Λαϊνάδες, τους Κριτζαλίδες και να χύνεται στη θάλασσα της Κάγιας. Από τα ανα­τολικά υπάρχει το άλλο, μικρότερο όμως, ποτάμι, που ξε­κινά από το χωριό, περνά από τους Άι-Γιάννηδες, Μανδριά, Σκύψες, Κρυνέλες και μέσ' από τον κάμπο χύνεται στην όμορφη θάλασσα Τσόνια.

Το χωριό μας έχει περίπου 6 χιλιόμετρα ακτές που αρ­χίζουν από τις τοποθεσίες Κάγια, Κάτω Βρούλα, Μαύρη Πλάκα, Κόρακας, Καλαμέλια, Περαστή, Πλούτνα, Πλακιά, Καΐκια, μέχρι τις Τσόνια, Πέγια και Φερόγια, όλες πεντα­κάθαρες θάλασσες, με πολύ νόστιμα ψάρια.

Η αγροτική έκταση του χωριού είναι 6.000 στρέμματα, τα 2.000 ανοιχτά βοσκοτόπια και τα 4.000 κατάφυτα από το ευλογημένο δέντρο της ελιάς, το οποίο με το γκριζοπράσινο χρώμα του ομορφαίνει το τοπίο.

Η ποικιλία της ε­λιάς που καλλιεργείται στον τόπο μας είναι η αδραμυτιανή, η ποικιλία που παράγει το ωραιότερο σε χρώμα, γεύ­ση και άρωμα λάδι. Ένας χωριανός μας το ονόμασε χρυ­σάφι και είχε δίκιο. Ωστόσο, ο δυστυχής παραγωγός δεν το πληρώνεται ούτε για νερό, αν σκεφτεί κανείς ότι σε ο­ρισμένα μέρη το νερό στοιχίζει όσο ένα μπουκάλι λάδι.

Τα παλιά χρόνια, όταν στο χωριό μας υπήρχαν ακόμη πολλοί άνθρωποι που καλλιεργούσαν τα ελαιοκτήματα, η παραγωγή του λαδιού την καλή χρονιά ήταν 500 τόνοι. Σήμερα, η παραγωγή είναι γύρω στους 300 τόνους και ό­λο θα μειώνεται αφού η καλλιέργεια της ελιάς είναι πλέ­ον ασύμφορη.

Η Κλειώ έχει γύρω στους 400 μό­νιμους κατοίκους, στην πλειονότητα τους ηλικιωμένους, όλοι όμως νοικοκύρηδες, δημιουργικοί, πολύ φι­λότιμοι και φιλόξενοι. Κατά το ήμισυ προέρχονται από γονείς πρόσφυγες από τη Μ. Ασία, οι οποίοι για χρόνια έβλεπαν τα παράλια απέναντι, τα χωριά Πασά Κιον, λίγο πιο πέρα το Μπιχράμ, το Αντάτεπε, τα Τσιπνιά, το Κουτσουκογιού στη θάλασσα στο βάθος του κόλπου του Αδραμυτιού και πιο πέρα την πόλη των Κυδωνιών (Αϊβαλί), χωρίς να μπορούν να τα πλησιάσουν.

Έζησα πολλά χρόνια κοντά τους, αφού και ο πατέρας μου ήταν πρό­σφυγας, και όλοι τους νοσταλγού­σαν να δουν τον τόπο τους από κο­ντά. Σήμερα, τα παιδιά και τα εγγό­νια τους, μαζί με τα παιδιά και τα εγ­γόνια των ντόπιων προσπαθούν να αναπτύξουν τον τόπο τους που, αν και ανα­ξιοποίητος, είναι από τα ωραιότερα μέρη που έχω δει.

Το χωριό μας έχει γύρω στα 300 σπίτια, όλα πέτρινα με κεραμοσκεπή. Υπάρχουν μάλιστα δύο αρχοντι­κά, που έχουν χτιστεί το ένα το 1907 και το άλλο το 1910, μεγάλης αξίας, που αποτελούν στολίδια για τον τόπο μας.

Η Κλειώ δεν στερεί­ται τίποτα από τα σύγ­χρονα χωριά. Στην ά­κρη του χωριού δεσπό­ζει η ωραία εκκλησία της Αγίας Τριάδας, χτισμένη το 1839, ενώ ξε­χωρίζουν και τα δύο παρεκκλήσια του Άι-Γιώργη και της Αγίας Θέκλας. Έχει επίσης ένα πολύ όμορφο δημοτικό σχολειό, πέντε-έξι ω­ραία καφενεία, μια μεγάλη καφετέρια, τρία-τέσσερα παντοπωλεία, ένα κατάστημα φρού­των και λαχανικών και ένα ωραίο εξοχικό κέ­ντρο, τα "Τσαμάκια", στην είσοδο του χωριού. Το νερό του χωριού, επίσης, είναι πεντακάθα­ρο και πηγάζει μέσα από το βράχο του βου­νού. Στο κάτω μέρος του χωριού υπάρχει μια πλακόστρωτη πλατεία την οποία κοσμεί ο γεροπλάτανος, που η παράδοση θέλει να είναι 500 χρόνων. Είναι από τα μεγαλύτερα δέντρα της Λέσβου, αφού ο κορμός του έχει περίμε­τρο 7 μέτρα.

Επίσης, στην περιοχή γύρω από το χωριό μας υπάρχουν πάρα πολλά ξωκλήσια. Κάτω α­πό το χωριό, σε απόσταση ενός χιλιομέτρου, υπάρχει το εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων, πολύ κοντά ο Άγιος Βλάσιος, λίγο πιο πέρα η Αγία Παρασκευή και πιο κάτω η Αγία Βαρβά­ρα. Στην Κάγια βρίσκεται η Παναγιά στον Κό­ρακα και σε πολύ ωραία τοποθεσία ο Άγιος Κήρυκας και το εκκλησάκι του Αγίου Θόδωρα 50 μέτρα από τη θάλασ­σα.

Ανεβαίνοντας προς το χωριό, στη θέση Βαχιοί, το εκκλησάκι του Τα­ξιάρχη και απέναντι του η Αγία Άννα. Στη θέση Παμπαλής υπάρχει άλλο ένα εκκλη­σάκι της Παναγιάς, που το έχτισε μια ξένη κοπέλα, αφού είδε, όπως λέει, την Παναγιά στον ύπνο της στη θέση αυτή. Απέναντι απ' αυτό, σε α­πόσταση 500 μέτρων, στη θέση Μο­ντρέ, βρίσκεται το εκκλησάκι του Άι-Γιώργη και κάτω από το χωριό, στη θέση Άι-Γιάννηδες, ο Άι-Γιάννης.

Προχωρώντας προς τα Τσόνια, στη θέση Σαρλίκια, κάτω ακριβώς α­πό το Παλιόκαστρο, είναι το εκκλη­σάκι της Αγίας Κυριακής, ενώ στα Τσόνια βρίσκονται τα εκκλησάκια της Παναγιάς και του Σωτήρος και στην Πέγια ο Άγιος Θανάσης. Όλα τα ξωκλήσια παραμένουν σε καλή κατάσταση, αφού τα φροντίζουν και τα λειτουργούν συ­χνά οι γυναίκες του χωριού με επικεφαλής τον παπά.

Όπως είπαμε, οι ομορφιές του τόπου μας είναι πολλές αλλά αναξιοποίητες. Εδώ και λίγο καιρό, έχει τελειώσει έ­να πολύ σημαντικό έργο, η ασφαλτόστρωση του δρόμου που συνδέει το χωριό με τα Τσόνια και υπάρχει αύξηση της κίνησης, έστω και επο­χιακά, στην παραλία, η οποία διαθέτει ενοικιαζόμενα δω­μάτια, σούπερ μάρκετ, τρία ωραία κέντρα, καφετέρια και ένα γραφικό λιμανάκι με πολλές βάρκες ερασιτεχνών και επαγγελματιών ψαράδων.

Ελπίζω στο μέλλον να υπάρξει κάποια ανάπτυξη, για να αυξηθεί το πολύ χαμηλό εισόδημα των κατοίκων, που προέρχεται μόνο από το λάδι και την κτηνοτροφία. Για ό­σους θέλουν, λοιπόν, να γνωρίσουν το χωριό μας, τους καλούμε να το επισκεφτούν και είναι σίγουρο ότι θα τους αρέσει.

Διαβάστε Περισσότερα

Χωριό Μανταμάδος Λέσβου.

Ο Μανταμάδος είναι ένα παραδοσιακό χωριό στη βόρεια Λέσβου, γνωστός για την παραγωγή τυροκομικών προϊόντων όπως γραβιέρα, κεφαλάκι, λαδοτύρι, φέτα, και μυζήθρα. Αυτά είναι τα κυρίως παραδοσιακά προϊόντα που παράγει ο αγροτικός συνεταιρισμός στο Μανταμάδο. Το χωριό βρίσκεται σε ένα όμορφο φυσικό περιβάλλον με ελαιώνες και βοσκοτόπια. Έχει μια μακρά ιστορία και πολιτισμό, που φαίνεται από τα πολλά εκκλησάκια και μοναστήρια που υπάρχουν στην περιοχή.

Ο Μανταμάδος είναι γνωστός για τρεις λόγους: το μοναστήρι του Ταξιάρχη, την κεραμική τέχνη και τα γαλακτοκομικά προϊόντα. Το μοναστήρι του Ταξιάρχη είναι ένα από τα σημαντικότερα προσκυνήματα της χώρας, που φιλοξενεί ένα μοναδικό ανάγλυφο του Αρχάγγελου Μιχαήλ, φτιαγμένο από χώμα και αίμα μοναχών που βρήκαν τραγικό θάνατο από τους πειρατές. Κάθε χρόνο, χιλιάδες προσκυνητές έρχονται στο μοναστήρι, μερικοί από αυτούς έρχονται με τα πόδια από τη Μυτιλήνη και όλη την Ελλάδα για να προσκυνήσουν τη ανάγλυφη εικόνα του Ταξιάρχη. Ο Μανταμάδος είναι επίσης γνωστός για τη μεγάλη παράδοσή του στην κεραμική τέχνη, που χρονολογείται από τη βυζαντινή εποχή. Στο χωριό υπάρχουν πολλά εργαστήρια και καταστήματα που πωλούν χειροποίητες κεραμικές δημιουργίες. Τέλος, ο Μανταμάδος είναι φημισμένος για την ποιότητα και τη γεύση των γαλακτοκομικών του προϊόντων, όπως τυρί, γιαούρτι και βούτυρο. Τα γαλακτοκομικά προϊόντα προέρχονται από τη βόσκηση των ζώων στους λόφους και τα λιβάδια της περιοχής, που είναι γεμάτα από βότανα και λουλούδια. Γι' αυτό και έχουν μία μοναδική γεύση και άρωμα.

Στο χωριό υπάρχει μία όμορφη κεντρική πλατεία γεμάτη ζωή και ομορφιά, εκεί θα εντοπίσουμε το ναό του Αγίου Βασιλείου με ξυλόγλυπτο τέμπλο πού κατασκευάστηκε το 1850, επίσης εντοπίσαμε αρκετά καφενεδάκια, όμορφα καφέ, και σούπερ μάρκετ. Ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει το καφεδάκι του, να κάνει τα ψώνια και δώρα για τους φίλους και την οικογένειά του, να αγοράσει ντόπιο κρέας, τυριά, και κεραμικά Μανταμάδου. Πιο πέρα θα εντοπίσουμε το αγροτικό ιατρείο, το πολιτιστικό κέντρο, και το δημαρχείο του χωριού.

Στην ευρύτερη περιοχή ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει το μπάνιο του στις παραθαλάσσιες περιοχές του χωριού, να βρει μικρά λιμανάκια και μικρά παραθαλάσσια εστιατόρια πού σερβίρουν φρέσκο ψάρι της περιοχής, και να γνωρίσει την φιλοξενία των κατοίκων. Ο Μανταμάδος είναι ένας ιδανικός προορισμός για όποιον αναζητά μια αυθεντική και ευχάριστη εμπειρία στην Ελλάδα.

Διαβάστε Περισσότερα

Άργενος Λέσβου, ένα παραδοσιακό χωριό με υπέροχες κρήνες.

 

Η Άργενος είναι ένα μικρό χωριό στη βόρεια Λέσβο, χωμένο στα βράχια του βουνού. Είναι γενέτειρα του συγγραφέα Γιώργου Βαλέτα, το σπίτι του οποίου λειτουργεί σαν μουσείο. Στην Άργενο παράγεται παραδοσιακά η γραβιέρα Μυτιλήνης, ένα τυρί με πλούσια γεύση και άρωμα, που ωριμάζει αργά στο ψυγείο.

Η Άργενος βρίσκεται στα βόρεια του νησιού σε απόσταση περίπου 35 χιλιομέτρων από την πρωτεύουσα του νησιού τη Μυτιλήνη, και τέσσερα χιλιόμετρα από τη Συκαμιά. Κανείς δεν γνωρίζει γιατί έχει το ίδιο όνομα με το αρχαίο Άργενον άκρον, το ακρωτήρι του Κόρακα.

Ένα χωριό σκαρφαλωμένο, κι αυτό, στις βορινές πλαγιές του Λεπέτυμνου, αλλά στην άκρη ενός μεγάλου πλατώματος, ενός «κάμπου» που πηγαίνει μέσα ως τα επιβλητικά κάθετα πρέμνα του βουνού.

Τα σπίτια του χωριού έχουν ανακαινιστεί! Πέτρινα κι αυτά, αλλά τα περισσότερα με καινούριες στέγες και κουφώματα, λίγο διαφορετικά απ’ αυτά τα «αρχέγονα» της Σκαμιάς.

Το χωριό είναι κοντά στον Μόλυβο και στη Συκαμνιά, δύο από τους πιο γραφικούς και τουριστικούς προορισμούς του νησιού. Η Άργενος είναι ιδανική για όσους αγαπούν τη φύση, τη λογοτεχνία και τη γαστρονομία.

Στην Άργενο, υπάρχουν τρεις λευκές κρήνες που ακόμα έχουν νερό. Οι κρήνες είναι μικρά κτίσματα που συλλέγουν το νερό από κάποια πηγή ή ρέμα και το διαθέτουν στους κατοίκους ή στα ζώα. Οι κρήνες της Άργενου είναι πολύ παλιές και έχουν ρίζες από την οθωμανική αυτοκρατορία.

Σύμφωνα με τη βικιπαίδεια, οι κρήνες αποτελούσαν μέρος ενός συστήματος διαχείρισης των νερών που λειτουργούσε με τη βοήθεια των qanat. Τα qanat ήταν υπόγειοι σωλήνες που μετέφεραν το νερό από τη βουνοπλαγιά στη λεκάνη. Στη Θερμή, υπάρχει ένα όμορφο θολωτό κτίσμα από πέτρα που είναι το qanat της περιοχής.

Οι κρήνες της Άργενου είναι μάρτυρες μιας αρχαίας τέχνης και μιας πλούσιας κουλτούρας. Αξίζει να τις επισκεφθεί κάποιος που ενδιαφέρεται για την ιστορία και τη φύση.

Ο Γιώργος Βαλέτας, ήταν ένας από τους σημαντικότερους φιλολόγους και ιστορικούς της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Ο Γιώργος Βαλέτας γεννήθηκε το 1907 στην Άργενο της Λέσβου, ένα χωριό με πλούσια πολιτιστική και λογοτεχνική παράδοση. Από μικρός αγάπησε τα βιβλία και τη γραφή και σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Δίδαξε ως καθηγητής σε διάφορα γυμνάσια και διετέλεσε τμηματάρχης στη Διεύθυνση Γραμμάτων και Καλών Τεχνών του υπουργείου Παιδείας.

Ο Γιώργος Βαλέτας αφιέρωσε τη ζωή του στη μελέτη και τη διάδοση της νεοελληνικής λογοτεχνίας, από τη μεταβυζαντινή εποχή μέχρι τους σύγχρονους συγγραφείς. Έγραψε πολυάριθμες φιλολογικές, ιστορικές και βιβλιογραφικές μελέτες για διάφορους λογοτέχνες, όπως ο Παπαδιαμάντης, ο Σολωμός, ο Βιζυηνός, ο Γρυπάρης, ο Εφταλιώτης κ.ά. Δημοσίευσε επίσης επίτομη «Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» και εξέδωσε τρίτομη «Ανθολογία της Δημοτικής Πεζογραφίας», καθώς και το λογοτεχνικό περιοδικό «Αιολικά Γράμματα». Ο Γιώργος Βαλέτας υπήρξε επίσης ιδρυτής τριών εκδοτικών σειρών, της «Λεσβιακής Βιβλιοθήκης», των «Μνημείων της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» και της «Νεοελληνικής Βιβλιοθήκης», που περιλαμβάνουν πληθώρα συγγραφικών έργων της μεταβυζαντινής και νεοελληνικής λογοτεχνίας. Με τις εργασίες του συνέβαλε στην ανάπτυξη και την οργάνωση των νεοελληνικών σπουδών και στη διάσωση και αξιοποίηση πολύτιμων λογοτεχνικών μνημείων.

Διαβάστε Περισσότερα

Παραλία Άναξος Σκουτάρου Λέσβου.

Ο Σκουτάρος είναι ένας ημιορεινός οικισμός στη βόρεια πλευρά της Λέσβου, που ανήκει στον δήμο Δυτικής Λέσβου. Βρίσκεται σε υψόμετρο 151 μέτρων και απέχει 62 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του νησιού, τη Μυτιλήνη. Έχει περίπου 1.000 κατοίκους, που ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Ο οικισμός είναι χτισμένος αμφιθεατρικά στην πλαγιά του όρους Σκοτεινό, που πήρε το όνομά του από τη σκοτεινή όψη των βράχων του. Στην περιοχή υπάρχουν τρεις παραθαλάσσιοι οικισμοί, ο Άναξος, τα Αμπέλια, και η Τσιχράντα που είναι δημοφιλή τουριστικά θέρετρα. Ο Σκουτάρος είναι γνωστός για την παράδοσή του στη λαϊκή μουσική και το χορό, καθώς και για τη γαστρονομία του, με εδέσματα όπως ο μπακλαβάς, η σκουτάρικη φέτα και το λάδι. Είναι ένα χωριό με πλούσιο πράσινο και πέτρινες κατοικίες. Διαθέτει μουσείο λαικής τέχνης και πολυχώρο πολιτισμού, όπου διοργανώνονται διάφορες εκδηλώσεις και εκθέσεις.

Οι κάτοικοί του ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία, την κτηνοτροφία και την ελαιοκαλλιέργεια. Διαθέτει δύο ελαιοτριβεία, ένα ιδιωτικό και ένα συνεταιριστικό, που παράγουν ποιοτικό ελαιόλαδο. Τα τελευταία χρόνια, πολλοί κάτοικοι έχουν επενδύσει στον τουρισμό, δημιουργώντας ξενώνες και ξενοδοχεία για να φιλοξενήσουν τους επισκέπτες που έρχονται να απολαύσουν τη φυσική ομορφιά και τη γαλήνη του μέρους.

Το χωριό διαθέτει επίσης Νηπιαγωγείο, Δημοτικό Σχολείο, Αγροτικό Ιατρείο και αθλητικό και πολιτιστικό Σύλλογο με πλούσια δράση. Οι κάτοικοί του ασχολούνται ερασιτεχνικά με την παραδοσιακή μουσική και το θέατρο και φημίζονται για τους παραδοσιακούς οργανοπαίχτες τους.

Ο Άναξος είναι ένας παραθαλάσσιος οικισμός με μια εκτεταμένη αμμώδη παραλία, που προσφέρει μοναδικές στιγμές χαλάρωσης και διασκέδασης στους επισκέπτες. Βρίσκεται νοτιοδυτικά της Μήθυμνας, πάνω στην επαρχιακή οδό Πέτρας-Σκαλοχωρίου και σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 10. Απέχει 56 χλμ. περίπου ΒΔ. της Μυτιλήνης (μέσω Καλλονής). Διαθέτει ξενοδοχεία, εστιατόρια, καφετέριες και μπάρ, και φημίζεται για τη φιλοξενία και τη φιλικότητά του. Από τον Άναξο, μπορεί κανείς να απολαύσει τη θέα στα νησάκια της Πέτρας, που είναι γνωστά για τη βυζαντινή εκκλησία της Παναγίας Γλυκοφιλούσης.

Η περιοχή Άναξος και Σκουτάρος είναι ένας ιδανικός προορισμός για όσους αναζητούν μια ήσυχη και γραφική διαμονή στη Λέσβο, με εύκολη πρόσβαση σε πολλά αξιοθέατα και δυνατότητες για δραστηριότητες στη φύση. Είναι μια περιοχή που συνδυάζει την παράδοση με τη σύγχρονη παροχή υπηρεσιών, και που σίγουρα θα σας μείνει αξέχαστη. 

Στην περιοχή υπάρχουν πολλές παραθεριστικές κατοικίες, ενοικιαζόμενα δωμάτια, ξενοδοχεία, εστιατόρια, αναψυκτήρια  που υπόσχονται την άνετη διαμονή και φιλοξενία πολλών αστέρων. Ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει την κολύμβηση, η το μπάνιο του στην παραλία, η πρόσβαση στην παραλία γίνεται οδικώς, το μεγαλύτερο τμήμα της παραλίας είναι οργανωμένο και διαθέτει διαθέτει αποδυτήρια, ντους, ομπρέλες, ξαπλώστρες, κάδους, και καλάθια απορριμάτων. Οι λουόμενοι δινετε να εξυπηρετηθούν από τα εστιατόρια και τα αναψυκτήρια που βρίσκονται στην ακτή, η ακτή σινιστατε για κολύμβηση στα καταγάλανα και καθαρα νερα της.

Ακριβότερο στολίδι του Σκουτάρου είναι ο Άναξος, 700 μέτρα ασημένια αμμουδιά και τα νερά της που αλλάζουν χρώμα ανάλογα με την ώρα της ημέρας, έντονο γαλάζιο, μπλε, μωβ για τα δειλινό, σε μία από τις ομορφότερες ακρογιαλιές της Λέσβου. Ο Άναξος είναι ο ιδανικός τόπος διακοπών για όλες τις ηλικίες απολαμβάνουμε το φαγητό και το ποτό μας στον διαμορφωμένο χώρο τον μαγαζιον.

Διαβάστε Περισσότερα

Χωριό Υψηλομέτωπο Λέσβου.

Το υψηλομέτωπο είναι οικισμός στα βόρεια της Λέσβου Διοικητικά ανήκει στο δήμο δυτικής Λέσβου της περιφερειακής ενότητας Λέσβου, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, έχει 96 κατοίκους. Το χωριό είναι χτισμένο σε υψόμετρο 400 μέτρων από τη θάλασσα. Οι κάτοικοι του χωριού συνήθως ασχολούνται με την κτηνοτροφία και την περιποίηση και το μάζεμα των ελιών.

Το χωριό έχει δύο ταβέρνες στην είσοδο του χωριού όπου το καλοκαίρι και ιδιαίτερα τις βραδινές ώρες αν είστε περαστικοί από εκεί μπορείτε να πιείτε το ούζο σας και να απολαύσετε την Μαλέγκα (η οποία στην τοπική διάλεκτο είναι η ψητή προβατίνα) για την οποία φημίζεται το χωριό.

Ο ναός του Ταξιάρχη στην είσοδο του χωριού είναι ένα διατηρητέο μνημείο που χτίστηκε το 1807. Πρόκειται για μια τρίκλιτη βασιλική από σκούρο τραχείτη, με τρεις κόγχες και τρεις Αγιες Τράπεζες. Το εσωτερικό του ναού κοσμεί ένα πολύ ωραίο ξυλόγλυπτο επίχρυσο τέμπλο, που αποδεικνύει την αισθητική και την τέχνη των δημιουργών του.

 Το χωριό έχει ένα ιστορικό ξωκλήσι, το οποίο είναι αφιερωμένο στον Άγιο Δημήτριο. Το ξωκλήσι κατασκευάστηκε το 1954 και βρίσκεται δυο χιλιόμετρα μακριά από το χωριό. Στο σημείο αυτό υπήρχε μια παλαιοχριστιανική βασιλική του τρίτου αιώνα, από την οποία διατηρούνται μόνο κάποια ερείπια. Μπορεί κανείς να δει τις βάσεις των κιόνων και κάποια αρχιτεκτονικά στοιχεία που είναι είτε σκορπισμένα στη γύρω περιοχή είτε ενσωματωμένα στο ξωκλήσι.

Πολύ κόσμο συγκεντρώνει το Υψηλομέτωπο στο πανηγύρι της Αγίας Μαρίνας, στις 17 Ιουλίου το εκκλησάκι της οποίας Βρίσκεται λίγο πιο κάτω από το χωριό.

Το χωριό έχει μια πλούσια ιστορία και παράδοση, καθώς στην περιοχή του υπήρχε ένας μουσουλμανικός μαχαλάς, ο οποίος διατηρεί ακόμη τον μιναρέ, το λουτρό και τη στέρνα του Ασλάνη. Το χωριό διαπερνά ο κεντρικός δρόμος Στύψης– Πελόπης, που συνδέει τα γύρω χωριά και οδηγεί στην κορυφή του βουνού. Στην πλατεία του χωριού υπάρχει μια πηγή με νερό που βγαίνει από το στόματα ενός πέτρινου λιονταριού. Εδώ κάποτε λειτουργούσαν φούρνοι για την επεξεργασία των δαμάσκηνων, των κυριότερων προϊόντων της περιοχής. Το χωριό έχει μια όμορφη αρχιτεκτονική, με πέτρινα σπίτια και πλακόστρωτα σοκάκια. Στην είσοδό του βρίσκεται μια τρίκλιτη βασιλική εκκλησία, με επίχρυσο ξυλόγλυπτο τέμπλο. Κοντά στο χωριό υπάρχει και μια παλαιοχριστιανική εκκλησία, που αξίζει να επισκεφθεί κάποιος. Το Υψηλομέτωπο είναι ένας ιδανικός προορισμός για όποιον θέλει να γνωρίσει τη φύση, την ιστορία και την παράδοση της Λέσβου.

Αν θέλετε να απολαύσετε τη φύση και την παράδοση, μην χάσετε την ευκαιρία να επισκεφθείτε το χωριό. Θα θαυμάσετε τα πλακόστρωτα σοκάκια που διασχίζουν το τοπίο γεμάτο δέντρα και φρούτα, όπως δαμασκηνιές, καρυδιές, πλατάνια, συκιές και ροδιές. Θα νιώσετε την ιστορία και την κουλτούρα του τόπου μέσα από τα πέτρινα σπίτια που αποπνέουν γοητεία και αρχοντιά. Και φυσικά, θα εκπλαγείτε όταν δείτε το παλιό σχολείο του χωριού, που στέκεται υπερήφανο με τη μεγάλη αυλή και τη θέα.

Στη συνέχεια ξεκίνησε η περιπλάνηση μας μέσα στα γραφικά πέτρινα σοκάκια χωριού, Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκαναν οι κρήνες του χωριού όπου στα Τουρκικά ονομάζονται çeşme και οι οποίες βρίσκονται στην περιοχή από την περίοδο πού που κατοικούσαν στο χωριό οι οθωμανοί, με την παλαιότερη να χρονολογείται γύρω στο 1830 Όπου στο χωριό κατοικούσαν δύο κοινότητες από χριστιανούς και οθωμανούς, έχρι την απελευθέρωση της Λέσβου την 8η Νοεμβρίου 1912 όπου στις 7 ώρα το πρωί μπροστά στη Μυτιλήνη βρίσκοταν  ο ελληνικός στόλος: Τα θωρηκτά «Αβέρωφ», «Σπέτσαι», «Ύδρα», «Ψαρά», τα αντιτορπιλικά «Ιέραξ», «Νίκη», «Ασπίς», τα τορπιλοβόλα «12» και «14», το πλοίο εφοδιασμού «Κανάρης» και το επίτακτο «Πέλοψ». Αργότερα έφθασαν το «Καλουτάς», το «Ισμήνη», το εύδρομο «Αρκαδία» και άλλα βοηθητικά πολεμικά με επικεφαλης τον ναύαρχο Κουντουριώτη.

Διαβάστε Περισσότερα

Χωριό Πελόπη (Γέλια) Λέσβου.

 Η Πελόπη είναι ένα γραφικό χωριό στο νομό Λέσβου, που ανήκει στον Δήμο Δυτικής Λέσβου. Βρίσκεται σε μια καταπράσινη περιοχή κοντά στον ποταμό Τσικνιά, που τρέχει μέσα από το χωριό. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, έχει 347 κατοίκους, που ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία.

Το χωριό έχει μια πλούσια ιστορία και παράδοση. Στο παρελθόν, αποτελούσε ένα σύμπλεγμα 17 μικρών χωριών, που είχαν δημιουργηθεί για να προστατευθούν από τις επιδρομές των πειρατών. Όμως, όταν βρήκαν μια ασφαλή και ευφορική τοποθεσία στη σημερινή θέση του χωριού, εγκατέλειψαν τα παλιά τους σπίτια και μετακόμισαν εκεί. Τότε, ονόμασαν το νέο τους χωριό Γέλια, για να εκφράσουν τη χαρά και την ανάκουφή τους. Μία άλλη εκδοχή λέει ότι το χωριό πήρε το όνομά του από τη λέξη Ιέλια, που σημαίνει φως, λόγω της λάμψης του ηλίου που φωτίζει τη γη.

Μετά το δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, το χωριό αλλάζει όνομα και γίνεται Πελόπη, προς τιμήν ενός αρχαίου βασιλέως Πέλοπα που λέγεται να πέρασε από εκεί. Η Πελόπη διαθέτει μερικά αξιοθέατα, όπως μία βυζαντινή εκκλησία, και μία γέφυρα από τη βενετσιάνικη εποχή. Επίσης, φημίζεται για τα παραδοσιακά του προϊόντα, όπως το τυρί, το μέλι και το λάδι.

Το χωριό της Πελόπης, που ονομάζεται επίσης και Γέλια, βρίσκεται στο βόρειο μέρος της Λέσβου και είναι ένας παραδοσιακός οικισμός με πλούσια ιστορία και φυσική ομορφιά. Ένα από τα αξιοθέατα του χωριού είναι ο ναός των Ταξιαρχών, που κτίστηκε το 1834 και εγκαινιάστηκε από τον μητροπολίτη Μηθύμνης Ιάκωβο. Ο ναός διαθέτει όμορφες εικόνες που φιλοτεχνήθηκαν από τον αγιογράφο Κυριαζή, καθώς και ένα ψηλό καμπαναριό που προσθέθηκε το 1870. Ο ναός περιβάλλεται από έναν επιβλητικό αυλότοιχο που του δίνει μια κάστρινη όψη. 

Στο ναό των Ταξιαρχών τιμάται επίσης ο Άγιος Λουκάς ο Ιατρός, για τον οποίο υπάρχει ένα ειδικό προσκυνητάρι με το Ιερό λείψανο του. Κάθε χρόνο, στις 11 Ιουνίου, γίνεται μεγάλη γιορτή στη μνήμη του αγίου, με λιτάνευση της εικόνας του στους δρόμους του χωριού. 

Από το χωριό της Πελόπης μπορεί κανείς να απολαύσει τη θέα του ποταμού που ρέει από το βουνό του Λεπέτυμνου και να δει το γραφικό γεφύρι που συνδέει τις δύο όχθες. Ο ποταμός είναι γεμάτος νερό και φυτά και δημιουργεί μια όμορφη αντίθεση με το σκληρό τοπίο των βουνών.

Απολαμβάνοντας τη θέα με τον Άι-Λια στην κορυφή του ψηλότερου βουνού της Λέσβου, αναφερθήκαμε στην προέλευση των ονομασιών του χωριού:

- Ο Μητροπολίτης Μηθύμνης Γαβριήλ, το 1640, καταγράφει το όνομα Γέλοια με εβδομήντα οίκους χριστιανών και κανένα Αγαρηνών.

- Ο Σταυράκης Αναγνώστης, το 1850, ερμηνεύει: Αγέλια ή Γέλια από το Αγ’ Ηλία, Αγήλια, Αγέλια ή διότι έχει κατοίκους (τους Τούρκους ως επί το πολύ) με αγέλας (αγήλια, μάνδρας).

- Ο Σταύρος Τάξης, το 1909, το αναφέρει ως Γέλοια με 260 οικογένειες με τις 60 οθωμανικές.

- Στέφανος Βυζάντιος τον 6ο μ.Χ. αιώνα καταγράφει μια γειτονική Πελόπη ως κώμη της Λυδίας προς την Φρυγία, όπου ο κάτοικός της ονομαζόταν Πελοπεύς. Το όνομά της η Πελόπη το πήρε από τον Πέλοπα γιο του Βασιλιά της Φρυγίας της Μικράς Ασίας, που πέρασε πριν από τον Τρωικό Πόλεμο από τη Λέσβο, όταν έφυγε για να πάρει μέρος στους αγώνες που διοργάνωσε ο Βασιλιάς των Μυκηνών και με δόλο κατέλαβε τον εκεί θρόνο δίνοντας και το όνομά του στην Πελοπόννησο.

- Ο Μάκης Αξιώτης αναφέρει πως σε τούρκικο φιρμάνι του 1796 γράφεται με το όνομα Πελέμπε, παραπλήσιο εκείνου της Πελόπης και ορίζεται σε αυτό ότι θα πληρώνουν οι κάτοικοι μόνο 250 γρόσια επειδή θα παρατηρούν από την τοποθεσία «Βίγλα» των 968 μέτρων σε συνεχή βάρδια για τυχόν επιδρομές των πειρατών στο νησί.

Κάθισα σε ένα από τα καφενεία του χωριού για να απολαύσω ένα καραφάκι ούζο με τους φίλους μου. Το ούζο συνοδευόταν από μια πλούσια ποικιλία μεζέδων, όπως ντόπιο κρέας κοκκινιστό, τηγανητές πατάτες, σαλάτα με ελιές και φέτα, και φυσικά φρέσκο ψωμί. Το σύνολο κόστιζε μόνο εννέα ευρώ και ήταν πεντανόστιμο. 

Στην Πελόπη ξεκινά τριήμερο πανηγύρι με εορταστικές εκδηλώσεις προς τιμήν του Προφήτη Ηλία. Το εκκλησάκι του προφήτου βρίσκεται στη κορυφή του λεπετύμνου με θέα όλο το νησί. Οι εκδηλώσεις του πανηγυριού ξεκινούν στις 18 Ιουλίου με περιφορά της εικόνας του αγίου από ιππείς και αμαζόνες να ιππεύουν τα όμορφα στολισμένα άλογα τους. Στις 19 Ιουλίου το βράδυ ξεκινάει γλέντι στη πλατεία του χωριού με όλους τους κατοίκους καθώς και από ολόκληρο το νησί είτε με άλογα είτε με τα πόδια θα ανέβουν στο εξωκλήσι τα χαράματα της 20ης Ιουλίου για να προσκυνήσουν την εικόνα του προφήτου. Τα ξημερώματα θα πραγματοποιηθεί η θεία λειτουργία και στη συνέχεια θα μοιραστεί το παραδοσιακό κισκέκ. Νωρίς το βράδυ στο χωριό 21:00 αρχίζει ένας διαγωνισμός ομορφιάς αλόγων.

Το χωριό διαθέτει μια μικρή πλατεία με έναν αιωνόβιο πλάτανο, και μερικά πέτρινα σπίτια που διατηρούν το χαρακτήρα τους. Είναι περιτριγυρισμένο από ελαιώνες και βουνά, και προσφέρει πολλές ευκαιρίες για πεζοπορία, ποδηλασία και άλλες δραστηριότητες στη φύση. Είναι επίσης κοντά σε άλλα γραφικά χωριά της Λέσβου, όπως η Κάπη, η Πέτρα και ο Μόλυβος, όπου μπορεί κανείς να γευτεί την τοπική κουζίνα, να επισκεφθεί τα μουσεία και τα μνημεία, και να απολαύσει τη θάλασσα και τον ήλιο.

Διαβάστε Περισσότερα

Αγία Παρασκευή Λέσβου.

 

Η Αγία Παρασκευή είναι ένας γραφικός οικισμός στο κέντρο της Λέσβου, που περιβάλλεται από καταπράσινους ελαιώνες και διατηρεί την παραδοσιακή του όψη. Βρίσκεται σε υψόμετρο 98 μέτρων και απέχει 39 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του νησιού, τη Μυτιλήνη, 9 χιλιόμετρα από την Καλλονή και 11 χιλιόμετρα από τον Μανταμάδο.

Ο πληθυσμός της Αγίας Παρασκευής ανέρχεται σε περίπου 2.400 άτομα, που ασχολούνται κυρίως με την ελαιοκομία και τη γεωργία. Το χωριό διαθέτει υποδομές για τους επισκέπτες, όπως εστιατόρια, καφέ και μίνι μάρκετ.

Αξίζει να περιηγηθείτε στους δρόμους της Αγίας Παρασκευής και να απολαύσετε την αρχοντιά των πέτρινων σπιτιών και των αρχοντικών, που μαρτυρούν την ιστορία και τον πολιτισμό του τόπου. Επίσης, μην παραλείψετε να επισκεφθείτε το κτίριο των εκπαιδευτηρίων, που λειτουργούσε ως σχολή για τους νέους της περιοχής, το δημαρχείο, που είναι ένα ωραίο δείγμα νησιώτικης αρχιτεκτονικής, και τα παλαιά ελαιοτριβεία, που αποδεικνύουν τη σημασία της ελαιοπαραγωγής για την οικονομία και τη ζωή των κατοίκων.

Αν θέλετε να γνωρίσετε την ιστορία και την παράδοση της Λέσβου, μιας από τις μεγαλύτερες και πιο όμορφες ελληνικές νήσους, τότε δεν πρέπει να χάσετε την ευκαιρία να επισκεφθείτε το Μουσείο της Ελιάς στην Αγία Παρασκευή. Το μουσείο είναι φτιαγμένο μέσα σε ένα αναπαλαιωμένο παλιό λιοτρίβι και σας προσφέρει μια μοναδική εμπειρία γνώσης και απόλαυσης. Θα μάθετε τα πάντα για την ελιά και το ελαιόλαδο, από την καλλιέργειά τους, τη συγκομιδή, την επεξεργασία, τη διατήρηση και τη χρήση του στη διατροφή και τη φαρμακευτική. Θα δείτε επίσης πώς λειτουργούσε το λιοτρίβι και θα δοκιμάσετε διάφορα προϊόντα από ελιές και ελαιόλαδο.

Μετά την επίσκεψή σας στο μουσείο, μπορείτε να απολαύσετε τη φύση και τη γαστρονομία του χωριού. Στα καφενεία του χωριού θα απολαύσετε ουζάκι με ντόπιους μεζέδες και παραδοσιακό ελληνικό καφέ στη χόβολη. Θα γευθείτε επίσης ντόπιο μέλι, λαδοτύρι, λικέρ με ούζο. 

Άλλα αξιοθέατα που μπορείτε να επισκεφθείτε είναι το γεφύρι της Κρεμαστής, τον ναό του Ταξιάρχη που έχει χτιστεί το 1856 και το ξωκκλήσι της Αγίας Παρασκευής που είναι χτισμένο μέσα σε ένα βράχο.

Η Αγία Παρασκευή είναι ένας τόπος που συνδυάζει αρμονικά τη φύση, τη γαστρονομία και τον πολιτισμό. Είναι ένας τόπος που σάς προσκαλεί να τη γνωρίσετε και να την αγαπήσετε.

Ο οικισμός της Αγίας Παρασκευής αποτελεί ένα σημαντικό ιστορικό τόπο, όπως αναγνώρισε ομόφωνα το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων. Πρόκειται για έναν παραδοσιακό οικισμό με πλούσια αρχιτεκτονική και πολιτιστική κληρονομιά, που αντανακλά τη μακρά και πολυποίκιλη ιστορία του νησιού. Ο οικισμός βρίσκεται σε μια στρατηγική τοποθεσία, στο κέντρο του νησιού και κοντά στον κόλπο της Καλλονής, που αποτέλεσε σημείο επαφής και εμπορίου με διάφορους λαούς και πολιτισμούς. Η περιοχή κατοικείται αδιάλειπτα από τον 7ο αιώνα π.Χ., όπως μαρτυρούν τα αρχαιολογικά ευρήματα και τα μνημεία που διασώθηκαν. Η ανάδειξη του οικισμού ως ιστορικό τόπου συμβάλλει στη διαφύλαξη και την προβολή της ταυτότητας και της μνήμης του νησιού.

Στην Αγία Παρασκευή Λέσβου βρίσκεται ένας από τους πιο πλούσιους και διατηρημένους οικισμούς της Ελλάδας, με μια μακρά και ενδιαφέρουσα ιστορία. Ο οικισμός αναπτύχθηκε στο τέλος του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ου αιώνα, χάρη στην ευημερία που επέφερε η ελαιοκομία. Σήμερα, στην περιοχή υπάρχουν 1.564 κτίρια, πολλά εκ των οποίων αποτελούν δείγματα λαϊκής και νεοκλασικής αρχιτεκτονικής.

Μερικά από τα πιο σημαντικά και εντυπωσιακά κτίρια της Αγίας Παρασκευής είναι: τα Εκπαιδευτήρια (1925), που λειτουργούν ως δημοτικό σχολείο και δημοτική βιβλιοθήκη, το δημαρχείο (1930), που στεγάζεται στην πρώην οικία του εφοπλιστή Λημνιού, το Κοινοτικό Ελαιοτριβείο (1910), που μετατράπηκε σε μουσείο βιομηχανικής ελαιουργίας και φιλοξενεί μηχανές και εξοπλισμό από την εποχή του χρυσού αιώνα της ελαιοπαραγωγής.

Η αξία και η σπουδαιότητα του οικισμού αναγνωρίστηκε πρόσφατα από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων, που χαρακτήρισε την περιοχή ως ιστορικό τόπο. Με αυτόν τον τρόπο, διασφαλίζεται η προστασία και η ανάδειξη της κληρονομιάς της Αγίας Παρασκευής, που αποτελεί ένα μοναδικό παράδειγμα αρχιτεκτονικής και πολεοδομικής σύνθεσης στην Ελλάδα.

Διαβάστε Περισσότερα

Καλλονή Λέσβου.

 

Η Καλλονή είναι ένας πληθυσμιακά μεγάλος οικισμός στο κέντρο της Λέσβου, 40 χλμ. μακριά από την πρωτεύουσα Μυτιλήνη. Βρίσκεται σε μια εύφορη πεδιάδα και έχει 1.732 κατοίκους (2001). Είναι η έδρα του Δήμου Δυτικής Λέσβου και το 2ο μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο του νησιού.

Διαθέτει σύγχρονες υποδομές και υπηρεσίες, όπως Δ.Ο.Υ., Δ.Ε.Υ.Α., Κ.Ε.Π., Αστυνομικό Τμήμα, Δημοτικό Θέατρο και Κέντρο Υγείας, το οποίο πρόκειται να γίνει μικρό νοσοκομείο. Έχει επίσης πλήρη εκπαιδευτικά ιδρύματα, από Δημοτικό μέχρι ΤΕΕ. Είναι το 2ο μεγαλύτερο αστικό κέντρο του νησιού και το 3ο του νομού.

Στην περιοχή της Καλλονής καλλιεργούνται ελαιόδεντρα, οπωροφόρα δέντρα, πατάτες, καρπούζια, αμπέλια και εσπεριδοειδή. Διαθέτει επίσης Δημοτικό Στάδιο για ποδόσφαιρο και στίβο και φιλοξενεί την ποδοσφαιρική ομάδα της Α.Ε.Λ. Καλλονής, που αγωνίζεται στην Α' Εθνική.

Είναι γνωστή για την επίνειό της, τη Σκάλα Καλλονής, που αποτελεί έναν από τους δημοφιλέστερους τουριστικούς προορισμούς στο νησί, λόγω της μεγάλης αμμώδους παραλίας της, που έχει βραβευτεί με τη Γαλάζια Σημαία. Στη Σκάλα Καλλονής υπάρχουν πολλές ξενοδοχειακές μονάδες και εστιατόρια, που προσφέρουν υψηλής ποιότητας υπηρεσίες και γεύσεις.

Η Καλλονή έχει μια μακρά και πλούσια ιστορία, που φαίνεται από τους αρχαιολογικούς χώρους που βρίσκονται στην περιοχή. Μερικά από αυτά είναι η Αρχαία Αρίσβη, μια από τις επτά αρχέγονες πόλεις της Λέσβου, που είχε συμμετάσχει στον Τρωικό Πόλεμο, η Πύρρα, μια ακόμη αρχαία πόλη που κατέπεσε από σεισμό και τα παλιρροϊκά κύματα, ο ναός των Μέσων, ένα ελληνιστικό λατρευτικό συγκρότημα, τα Μάκαρα και η Αποθήκη, δύο αγροτικές περιοχές της Άγρας, που φέρουν τα χνάρια των αρχαιότητων.

Σήμερα, η Καλλονή είναι μια σύγχρονη κωμόπολη με 1.732 κατοίκους (2001), που συνδέεται με τους γύρω οικισμούς της Αρίσβης (465 κ.) και των Δάφιων (851 κ.), δημιουργώντας μια ενιαία πολεοδομική ζώνη. Είναι ένας ζωντανός τόπος, που διατηρεί την παράδοσή της και τη φιλοξενία της, προσελκύοντας επισκέπτες από όλο τον κόσμο.

Η Καλλονή ήταν μία από τις πιο ακμαίες και σημαντικότερες πόλεις της μεσαιωνικής εποχής στη Λέσβο. Η πόλη αναπτύχθηκε γύρω από το κάστρο που χτίστηκε στην κορυφή του λόφου "Παλαιόκαστρο", το οποίο είχε θέα στον κόλπο της Καλλονής και προστάτευε τους κατοίκους από τις εχθρικές επιδρομές. Στην πόλη υπήρχαν πολλά μνημεία και ναοί, όπως ο ναός του Αγίου Γεωργίου στο λόφο "Σκεπαστός", που διατηρεί ακόμα μέρος των τοιχογραφιών του. Η Καλλονή είχε εμπορικές και πολιτιστικές σχέσεις με άλλες πόλεις της Λέσβου και της Μικράς Ασίας, όπως φαίνεται από τα ευρήματα που βρέθηκαν στις τοποθεσίες "Ίσσα", "Τριάντα" και άλλες. Η πόλη υπέστη συχνές καταστροφές από σεισμούς, πυρκαγιές και πολέμους, αλλά διατήρησε τη σημασία της μέχρι την οθωμανική εποχή.

Στη Λέσβο, υπάρχουν πολλά κάστρα που μαρτυρούν την ιστορία και την πολιτιστική κληρονομιά του νησιού. Ένα από αυτά είναι το Ξηρόκαστρο, που βρίσκεται σε ένα ύψωμα ανάμεσα στην Καλλονή και στα Παράκοιλα. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες, στο χώρο αυτό υπήρχε ο μοναστηριακός ναός της Παναγίας και ένας οικισμός που καταστράφηκε το 17ο αιώνα. Σήμερα, επάνω στο λόφο διακρίνονται ερείπια ναού και κάποιο τμήμα του κάστρου, το οποίο πρέπει να ήταν αρχαίο φρούριο με μεσαιωνικές προσθήκες αργότερα. Το κάστρο αυτό είναι λιγότερο γνωστό από τα άλλα κάστρα της Λέσβου, όπως του Μυτιλήνης, του Μόλυβου και του Σιγρίου.

Η Καλλονή , το 1445, υπέστη μια καταστροφική επίθεση από τον Μπαλτά Ογλού, έναν Οθωμανό στρατηγό. Οι περισσότεροι κάτοικοί της δεν κατάφεραν να διαφύγουν και αναγκάστηκαν να ζήσουν σε αχυρώνες. Γι' αυτό το λόγο, η πόλη άλλαξε όνομα σε Άχυρων.

Η Καλλονή έχει πλούσια ιστορία και πολιτισμό, καθώς στην περιοχή της υπήρξαν αρχαίες πόλεις, μεσαιωνικά κάστρα και μονές, καθώς και η γνωστή μάχη του Κλαπάδου το 1912, όπου οι Έλληνες νίκησαν τους Τούρκους και απελευθέρωσαν τη Λέσβο. Η Καλλονή είναι επίσης γνωστή για τη φυσική της ομορφιά, τον τουρισμό και τη γεωργία, καθώς παράγει εκλεκτά προϊόντα όπως οι σαρδέλες, το λάδι και τα λαχανικά. Στην κοινωνική πρόνοια συμβάλλει ο Σύλλογος Εστία Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Σίτισης Καλλονής, που υποστηρίζει ηθικά και υλικά τους ηλικιωμένους και ευαισθητοποιεί τους νέους σε θέματα αλληλεγγύης.

Διαβάστε Περισσότερα

Χωριό Φίλια Λέσβου.

Η Φίλια είναι ένα ημιορεινό χωριό στο νησί της Λέσβου, που ανήκει στο Δήμο Δυτικής Λέσβου. Έχει 653 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2011 και βρίσκεται σε υψόμετρο 312 μέτρων, 49 χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα του νησιού, τη Μυτιλήνη.

Το χωριό έχει μια πλούσια ιστορία και παράδοση. Σύμφωνα με τον θρύλο, το χωριό μεταφέρθηκε στη σημερινή του θέση από τρία αδέλφια ή τρεις φίλους, για να γλυτώσουν από τις επιδρομές των πειρατών. Το όνομά του προέρχεται από τη λέξη φίλος.

Το χωριό διαθέτει πολλά πετρόκτιστα κτήρια, που χρονολογούνται από το 19ο αιώνα και έχουν δηλωθεί ως ιστορικά διατηρητέα μνημεία. Μερικά από αυτά είναι: Το Καλφαγιάννειο Γυμνάσιο, που λειτουργούσε ως σχολή για τους νέους του χωριού, και το κτίριο του αγροτικού ιατρείου, που παρείχε υγειονομική περίθαλψη στους κατοίκους.

Το χωριό είναι γνωστό για το γυναικείο αγροτουριστικό συνεταιρισμό φίλιας, που παράγει και διαθέτει χειροποίητα προϊόντα, όπως αμυγδαλωτά, γλυκά κουταλιού, μαρμελάδες, ηδύποτα και ζυμαρικά. Άλλα τυπικά προϊόντα του χωριού είναι τα κατσικίσιο γάλα και τυρί, γιαούρτι και, ρυζόγαλο και λοιπά γαλακτοκομικά.

Στην πλατεία του χωριού, υπάρχει ένας πλάτανος, που προσφέρει σκιά και δροσιά στους επισκέπτες. Εκεί μπορείτε να απολαύσετε τον καφέ, τη μπύρα ή το ουζό σας, και να γευτείτε τις νοστιμιές του τόπου. Το χωριό είναι ένας ιδανικός προορισμός για όσους αγαπούν τη φύση, την ιστορία και την παράδοση.

Το Οθωμανικό τέμενος είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά μνημεία της περιοχής. Βρίσκεται στην άκρη του χωριού κοντά στον ποταμό Τσιχράντα, ο οποίος δίνει μια όμορφη νότα στο τοπίο. Το τέμενος είναι ορθογώνιο σχήματος και διαθέτει έναν μιναρέ, που είναι ακέραιος αλλά χωρίς τη σκεπή του. Δίπλα στο τέμενος υπάρχει μια κρήνη με νερό και το Οθωμανικό σχολείο, που φιλοξενεί σήμερα τη βιβλιοθήκη του χωριού.

Στη γύρω περιοχή μπορεί κανείς να δει και άλλα ενδιαφέροντα αξιοθέατα, όπως τον Ιερό Ναό Ταξιαρχών, που χτίστηκε το 1836. Πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της λαϊκής αρχιτεκτονικής, με τη μορφή τρίκλιτης ξυλόστεγης βασιλικής. Το εσωτερικό του ναού είναι διακοσμημένο με εκλεκτά έργα τέχνης, όπως το ξύλινο και επιζωγραφισμένο τέμπλο και τα επίχρυσα εικόνισμα.

Για τους λάτρεις της αρχαιότητας, υπάρχουν και κάποια αρχαιολογικά ευρήματα στην περιοχή. Στις θέσεις «Γούρνες» («Ξενοτάφια») και «Σκοτεινό Βουνό» έχουν αποκαλυφθεί αρχαίοι λαξευτοί τάφοι, που μαρτυρούν τη συνέχεια της ανθρώπινης παρουσίας στη περιοχή. Στη θέση «Καστρέλλι» φαίνεται να υπήρχε ένας οικισμός και ένα οχυρό της ελληνιστικής εποχής, που πιθανώς είχε σχέση με την αρχαία πόλη της Αμφίπολης.

Όσοι αναζητούν τη θάλασσα και τον ήλιο, μπορούν να επισκεφθούν την παραλία της Τσιχράντας, που απλώνεται σε δύο χωριά, τη Φίλια και το Σκουτάρο. Η παραλία είναι μεγάλη και αμμώδης, με καθαρά νερά και υπέροχη θέα. Υπάρχει στο τμήμα της Φίλιας η σκάλα του παλιού μεταλλείου, ένα τμήμα της οποίας παραμένει αβύθιστο και φαίνεται και σήμερα. Το μεταλλείο ανήκε σε μία εταιρεία η οποία έφερνε με ένα καραβάκι το μέταλλο, το οποίο επεξεργάζονταν εκεί και κατόπιν μεταφερόταν αλλού. Στο σημερινό λιμάνι αράζουν μικρές βάρκες και καΐκια. Το παλιό λιμανάκι δεν χρησιμοποιείται σήμερα για σκάφη λόγω βάθους, χρησιμοποιείται όμως για κολύμπι και ψάρεμα καθώς αποτρέπει τα κύματα. Με δικά τους έξοδα οι κάτοικοι της Φίλιας έχουν διαμορφώσει υποδομές πλαζ.

Τέλος, για τους φίλους του αθλητισμού, υπάρχει και η ποδοσφαιρική ομάδα ΕΜΑΣ ΦΙΛΙΑΣ, που ιδρύθηκε το 1985. Η ομάδα αγωνίζεται στο γήπεδο Γεώργιος Θ. Καζάζης, που είναι αφιερωμένο στον πρώην ποδοσφαιριστή και μέγα υποστηρικτή της. Η ομάδα έχει κάνει μεγάλες επιδόσεις στις τοπικές κατηγορίες και διαθέτει φίλους και φίλες από όλη την ευρύτερη περιοχή.

Διαβάστε Περισσότερα