Με μεγάλη λαμπρότητα έγινε και φέτος η παρέλαση της 8ης Νοεμβρίου στη Μυτιλήνη.

Με σύμμαχο τον καλό καιρό πραγματοποιήθηκε και φέτος η επέτειος από την απελευθέρωση της Λέσβου στην προκυμαία Μυτιλήνης, όπου πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η επίσημη τελετή, στην προκυμαία της πόλης συγκεντρώθηκαν χιλιάδες πολίτες αλλά και επισκέπτες από άλλες περιοχές, για να τιμήσουν την εθνική επέτειο και να απολαύσουν το θέαμα της στρατιωτικής και πολιτικής παρελάσεις. Το έναυσμα της πολιτικής έδωσε η φιλαρμονική του Δήμου Μυτιλήνης, στην πολιτική παρέλαση συμμετείχαν μαθητές από τα δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια και διάφορα άλλα σωματεία της Μυτιλήνης. Μετά το τέλος της πολιτικής η φιλαρμονική του Δήμου Μυτιλήνης αποχώρησε και τη θέση της πήρε η στρατιωτική μπάντα της 98 ΑΔΤΕ όπου παρέλασαν οι στρατιωτικές δυνάμεις. Η επέτειος από την απελευθέρωση της Λέσβου αποδείχθηκε για ακόμη μία φορά μια μέρα γεμάτη χρώμα, χαρά και εθνική υπερηφάνεια για τους κατοίκους και τους επισκέπτες της Μυτιλήνης.

Λίγη Ιστορία.

Η 8η Νοεμβρίου είναι μια ιστορική ημέρα για τη Λέσβο, καθώς το 1912 απελευθερώθηκε από την οθωμανική κυριαρχία μετά από 450 χρόνια. Ο ελληνικό στόλος υπό τον υποναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη αγκυροβόλησε στο λιμάνι της Μυτιλήνης και ζήτησε την παράδοση της πόλης. Οι Τούρκοι δεν είχαν άλλη επιλογή από το να υποκύψουν στο τελεσίγραφο και να αποχωρήσουν προς την ενδοχώρα. Έτσι, η Μυτιλήνη και το νότιο-νοτιοανατολικό μέρος του νησιού απελευθερώθηκαν χωρίς αίμα. Η επίσημη απελευθέρωση του νησιού έγινε στις 8 Δεκεμβρίου, όταν παραδόθηκαν στους Έλληνες στρατιώτες οι τουρκικές δυνάμεις που είχαν καταφύγει στο λόφο Πετσοφά. Η απελευθέρωση της Λέσβου σήμαινε την επανωδύ των κατοίκων στη μητέρα πατρίδα και τη διακήρυξη των αξιών της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της αδελφότητας μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων.

Η απόβαση του ελληνικού στόλου στη Λέσβο.

Η απόβαση του ελληνικού στόλου στη Λέσβο ήταν μια σημαντική στρατιωτική επιχείρηση που διεξήχθη τον Οκτώβριο του 1912, κατά τη διάρκεια του Α' Βαλκανικού Πολέμου. Σκοπός της ήταν να απελευθερώσει το νησί από την οθωμανική κυριαρχία και να το ενσωματώσει  στο ελληνικό κράτος. 

Η επιχείρηση προετοιμάστηκε με μυστικότητα και συντονισμό από το ελληνικό γενικό επιτελείο και το υπουργείο ναυτικού. Ο ελληνικός στόλος, υπό την αρχηγία του υποναυάρχου Παύλου Κουντουριώτη, απέπλευσε από το λιμάνι του Πειραιά στις 21 Οκτωβρίου και πέρασε απαρατήρητος από τα οθωμανικά φρουρία των Δαρδανέλλων. 

Στις 23 Οκτωβρίου, ο στόλος φθάνει στη βόρεια ακτή της Λέσβου και αρχίζει τη βομβαρδισμό των οθωμανικών θέσεων. Την ίδια μέρα, μία μοίρα πεζοναυτών και μία μοίρα εθελοντών φτάνουν στο λιμάνι της Μυτιλήνης και αφού νικήσαν τη μικρή αντίσταση που συνάντησαν, κυματίζουν τη γαλανόλευκη σημαία στο κάστρο. 

Η είδηση της απόβασης δίδεται γρήγορα σε όλο το νησί και πυροδοτεί μία γενική εξέγερση ενάντια στους Οθωμανούς. Ο πληθυσμός υποδέχεται με ενθουσιασμό και χαρά τους Έλληνες στρατιώτες και ναύτες, που προχωρούν προς το εσωτερικό του νησιού. 

Μέχρι τέλους Οκτωβρίου, όλη η Λέσβος βρίσκεται υπό ελληνική κυριότητα. Η απόβαση αποδείχθηκε μία επιτυχής επέμβαση, που δυσχέραινε τη θέση των Οθωμάνωv στo Αιγαίο και απηύθυνε την επανένωση των ελληνικών νησιών. 

Παύλος Κουντουριώτης.

Ο Παύλος Κουντουριώτης ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς στρατιωτικούς και πολιτικούς της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Γεννήθηκε στην Ύδρα το 1855 και από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με το ναυτικό. Συμμετείχε σε πολλές μάχες και επιχειρήσεις, όπως η επέμβαση στην Κρήτη το 1897, οι Βαλκανικοί Πόλεμοι του 1912-1913 και ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος. Διέπρεψε ως αρχηγός του ελληνικού στόλου και ως κυβερνήτης του θωρακισμένου καταδρομικού «Γεώργιος Αβέρωφ», του πλοίου που απέδωσε μεγάλες νίκες στους Έλληνες, όπως στη μάχη της Ελλήσποντου και στη μάχη των Δαρδανελλίων.

Εκτός από στρατιωτικός, ο Κουντουριώτης δραστηριοποιήθηκε και στο πολιτικό πεδίο. Ήταν μέλος της τριανδρίας που διέθεσε το βασιλέα Γεώργιο Β' το 1923 και δύο φορές αντιβασιλέας. Δύο φορές εξελέγη και πρόεδρος της Δημοκρατίας, την πρώτη φορά το 1924, όπου εξήγγειλε τη δημοκρατία με δήθεν δημοψήφισμα, και τη δεύτερη φορά το 1926, όπου απέδωσε μίζα στους χωράφους γύρω από τη λίμνη Μάραθωνα για να χτίσουν βίλλες. Πέθανε στο Παλαιό Φάληρο το 1935, αφήνοντας πίσω του μία λαμπρή και αμφιλεγόμενη κληρονομιά.

Θωρικτό Αβέρωφ.

Το Θωρικό Αβέρωφ είναι ένα από τα πιο σημαντικά και διάσημα πλοία της ελληνικής ναυτικής ιστορίας. Ναυπηγήθηκε στην Ιταλία το 1910 και αποτέλεσε δώρο του εφοπλιστή Γεωργίου Αβέρωφ στο ελληνικό κράτος. Ήταν ένα θωρακισμένο καταδρομικό, μια κατηγορία πλοίων που συνδύαζε την ταχύτητα και την πυροβολική δύναμη. Συμμετείχε ενεργά στους δύο Βαλκανικούς πολέμους, όπου απέδειξε την ανωτερότητά του σε σχέση με τον τουρκικό στόλο. Έγινε γνωστό ως «το τυχερό πλοίο» λόγω των νίκων που επέφερε στην ελληνική πλευρά. Επίσης, συμμετείχε στους δύο Παγκόσμιους πολέμους, όπου υπηρέτησε ως σύμβολο της εθνικής αντίστασης και αξιοπρέπειας. Σήμερα, το Θωρικό Αβέρωφ βρίσκεται στη Μαρίνα Φλοίσβου και λειτουργεί ως πλωτό ναυτικό μουσείο, όπου φιλοξενεί εκθέματα και αναμνήσεις από τη μακρά και δόξασμένη πορεία του.

Βίντεο από παρελάσεις της 8ης Νοεμβρίου στη Λέσβο.