Αυτό το Blog είναι ένας χώρος για να μοιραστείτε τις εμπειρίες, τις απόψεις και τις προτάσεις σας για το νησί. Εδώ θα βρείτε άρθρα, φωτογραφίες, και βίντεο από όλο το νησί της Λέσβου.
Το πανηγύρι του Ταύρου γίνεται κάθε χρόνο σε ανάμνηση του θαύματος που έκανε ο Άγιος Χαράλαμπος σε έναν χωρικό της Αγίας Παρασκευής στην τοποθεσία «Ταύρος» όπου βρίσκεται το εκκλησάκι του Αγίου και προσελκύει το ενδιαφέρον όλου του νησιού. Το πανηγύρι γίνεται κάθε χρόνο στο πρώτο σαββατοκύριακο του Ιουλίου και έχει καθιερωθεί εδώ και 200 χρόνια στην κωμόπολη της Αγίας Παρασκευής με τον αναλλοίωτο του χαρακτήρα μέσα στους αιώνες.
Το πανηγύρι.
Η πανηγυρική ατμόσφαιρα ξεκινάει από την Παρασκευή. Τις πρωινές ώρες ο Ταύρος που θα προσφερθεί στον Άγιο Χαράλαμπο δέχεται τιμές και σεβασμό, στολίζεται με λουλούδια και στεφάνι στο λαιμό του και φέρει την επιγραφή με το όνομα του κουλπατζή που τον πρόσφερε. Κατά το μεσημέρι ο Ταύρος περιφέρεται στους δρόμους της Αγίας Παρασκευής με τη συνοδεία λαϊκής μουσικής και του λάβαρου του Αγίου. Τα μέλη και το Συμβούλιο συλλέγουν τις προσφορές από τους πιστούς και με ένα ασημένιο μπουχούρι που ρίχνει ροδόσταμο στους παρευρισκόμενους, ο κόσμος αγγίζει το χέρι του τον ταύρο ευχόμενοι για υγεία και ευτυχία. Πολύς κόσμος και περαστικοί από όλο το νησί μαζεύονται στα καφενεία του χωριού και γίνονται μια παρέα για να δουν την περιφορά, να κουβεντιάσουν, να ευχηθούν, να διασκεδάσουν.
Την επόμενη μέρα, το Σάββατο το βράδυ, γίνεται γλέντι με ζωντανή μουσική στα καφενεία του χωριού και στο βουνό. Αν παρευρεθεί κάποιος στην πλατεία του χωριού θα δει τους καβαλάρηδες και της αμαζόνες να περνούν καβάλα πάνω στα λαμπροστολισμένα άλογα τους και να δέχονται τα κεράσματα των παρευρισκομένων. Το θέαμα είναι ξεχωριστό. Το παλιό έθιμο σε όλη τη μεγαλοπρέπειά του, κάνει το πανηγύρι με το δικό του χρώμα και την ιδιομορφία του να διαφέρει δηλώνοντας ολοφάνερα τη μοναδικότητα του. Στη συνέχεια οι καβαλάρηδες αναχωρούν για την τοποθεσία «Ταύρος».
Αξίζει να παραβρεθεί ο επισκέπτης τόσο στην αναχώρηση από την Αγία Παρασκευή, όσο και στην άφιξη των εφίππων στο εξωκλήσι του Αγίου Χαραλάμπους όπου το γλέντι συνεχίζεται με μουσική.
Καθ όλη τη διάρκεια της νύχτας γίνεται η παρασκευή του παραδοσιακού φαγητού «Κισκέτς», το οποίο και μοιράζεται το πρωί της Κυριακής στους προσκυνητές, αφού πρώτα ευλογηθεί από τον ιερέα που θα χοροστατήσει στη Θεία Λειτουργία. Το «Κισκέτς» πρόκειται για ένα παλιό, αρχοντικό και νοστιμότατο φαγητό που μπορεί να παρασκευαστεί σε μεγάλες ποσότητες. Στην Αγία Παρασκευή, κατά συνήθεια, προσφέρεται στα τραπέζια των αρραβώνων ως έδεσμα. Κατά παράδοση είναι το φαγητό που παρασκευάζεται απ’ το θυσιαζόμενο στο πανηγύρι του Ταύρου ζώο. Η παρασκευή του απαιτεί πολύ κόπο και χρόνο. Κατά βάση αποτελείται από κρέας, λίπος, σιτάρι και κρεμμύδια.
Την Κυριακή το απόγευμα, οι εορτασμοί συνεχίζονται με τους παραδοσιακούς ιππικούς αγώνες στην τοποθεσία «ΣΤΑΛΟ», που βρίσκεται βορειοανατολικά του χωριού. Εκεί, οι έφιπποι που έχουν έρθει από τον Ταύρο διαγωνίζονται για την καλύτερη επίδοση με πλούσια έπαθλα στους νικητές. Τα άλογα και οι αναβάτες τους είναι υπερήφανοι για τη συμμετοχή τους σε αυτό το ιστορικό γεγονός. Μετά τη λήξη των αγώνων, η χαρά και η διασκέδαση μεταφέρονται στα καφενεία του χωριού, όπου πανηγυριστές και επισκέπτες απολαμβάνουν τη μουσική και το φαγητό.
Το θαύμα του Αγίου.
Το Θαύμα του άγιου είναι ένα από τους πιο γνωστούς θρύλους της Αγίας Παρασκευής και γενικότερα της Λέσβου. Ο Χριστόφας Δ. Χατζηγιάννης, στο φυλλάδιο που εκδόθηκε με τίτλο Το Πανηγύρι του Ταύρου Αγίας Παρασκευής Λέσβου Θρύλοι – Ιστορία – Περιγραφή, μας μεταφέρει με ρεαλιστικό τρόπο την ατμόσφαιρα και την πλοκή αυτής της ιστορίας.
Σύμφωνα με την παράδοση, κάποτε στις αρχές του 19ου αιώνα, ένας χωρικός από την Αγία Παρασκευή, που λεγόταν Μαλομύτης, χάθηκε στο πυκνό πευκοδάσος «Τσαμλίκι», αναζητώντας το χαμένο του Ταυρί. Κατά λάθος βρέθηκε στην απάτητη από πόδι χριστιανού πλαγιά του βουνού Ταύρος, όπου υπήρχε το ερειπωμένο εκκλησάκι του Αγίου Χαραλάμπους. Εκεί, είδε μπροστά του να έναν καλόγερο. Ο καλόγερος, που είδε δεν ήταν άλλος από τον ίδιο τον Άγιο, του είπε. «Το ταυρί θα το βρεις εκεί» και το δείχνει πιο πέρα. Ο Μαλομύτης γύρισε να τον ρωτήσει ποιος είναι και από που έρχεται. Ο Καλόγερος είχε εξαφανιστεί. Στην συνέχεια βλέποντας το ξωκλήσι του Αγίου Χαραλάμπους, κατάλαβε πως αυτός που είδε ήταν ο Άγιος Χαράλαμπος και έκανε τον σταυρό του. Αποκαμωμένος, μούσκεμα στον ιδρώτα, το Ταυρί άφαντο, τότε είδε μια πηγή που βρίσκεται δυο βήματα πιο κάτω. Καθώς έσκυψε να πλυθεί βλέπει έναν Τούρκο «εφέ» με την Κουμπούρα του στο χέρι να του λέει «Έλα δω, ρε γκιαούρη…». Ο Μαλομύτης τρομαγμένος πλησίασε. «Τι γυρεύεις εδώ» των ρωτάει ο Τούρκος. Και του απαντά όλα όσα συνέβησαν με το χαμένο Ταυρί. «Το ταυρί σου το ‘χω γω, κι έλα να στο δώσω, κι έχε χάρη σ’ αυτόν τον Άγιο προσκυνάς καημένε… Τρεις φορές σ’ έβαλα σημάδι, μα και τις τρεις σ’ έχανα από μπρος μου την ώρα που ‘ταν να σου ρίξω. Σ’ έκρυβε αυτός ο Άγιός σου… Πάρε λοιπόν το Ταυρί και σύρε στο χωριό σου. Μα να ξανάρθεις να γιορτάσεις εδώ τον Άγιο που σε γλίτωσε…».
Αυτό το γεγονός που έζησε ο Μαλομύτης μεταδόθηκε από στόμα σε στόμα και μετά την απελευθέρωση της Λέσβου και την ανταλλαγή των πληθυσμών στην περιοχή Ταύρος χτίστηκε το νέο ξωκλήσι στα ερείπια του παλιού. Από τότε κάθε χρόνο γίνεται το πανηγύρι το πρώτο σαββατοκύριακο του Ιουλίου σε ανάμνηση του θαύματος, και ο Ταύρος γίνεται τροφή για όλους τους προσκυνητές που επισκέπτονται το ξωκλήσι του Αγίου Χαραλάμπους. Η μνήμη του Αγίου τιμάται στις 10 Φεβρουαρίου από την ορθόδοξη εκκλησία.
Η Ιερά Μητρόπολης Μυτιλήνης και Μηθύμνης τίμησαν τους Αγίους της Λέσβου με μια σειρά εκδηλώσεων και πανηγυρικών λειτουργιών, που διήρκεσαν από τις 11 έως τις 18 Ιουνίου 2023.
Το αποκορύφωμα των εορτασμών ήταν η μεγαλοπρεπής και κατανυκτική Λιτάνευση των Ιερών Λειψάνων και των Ιερών Εικόνων των Αγίων, που πραγματοποιήθηκε το βράδυ του Σαββάτου χοροστατούντων των Μητροπολιτών Μηθύμνης Χρυσοστόμου και Μυτιλήνης Ιακώβου, Σερρών κ. Θεολόγου και Λήμνου Αγίου Ευστρατίου κ. Ιερόθεου.
Οι άγιοι της Λέσβου οι οποίοι μαρτύρησαν για την πίστη τους στον Χριστό κατά διάφορες εποχές και περιστάσεις. Μερικοί από αυτούς γεννήθηκαν στο νησί, μερικοί ήρθαν από άλλα μέρη και μερικοί εκοιμήθηκαν εδώ μετά από μακρά ασκητική ζωή. Οι άγιοι της Λέσβου είναι παραδείγματα αγάπης, υπομονής, ταπεινότητας και θάρρους, που φωτίζουν την ιστορία και την πνευματικότητα του νησιού. Η μνήμη τους εορτάζεται κάθε χρόνο στη Μυτιλήνη.
Στη λιτανεία συμμετείχαν πλήθος πιστών και σωμάτων ασφαλείας, καθώς και η μπάντα της 98 ΑΔΤΕ, που έδινε μια στρατιωτική νότα στην πομπή. Η λιτανεία ξεκινάει από το ιερό ναό του Αγίου Θεράποντα, όπου τελείται ο εσπερινός, στην συνέχεια γίνεται δέηση και αρτοκλασία στην προκυμαία της Μυτιλήνης, και καταλήγει στον Μητροπολιτικό ναό. Κατά τη διάρκεια της λιτανείας, φέρονται με ευλάβεια τα λείψανα και οι εικόνες των αγίων της Λέσβου, που είναι 45 στον αριθμό, όπως ο Άγιος Γεώργιος Μυτιλήνης, ο Σημειοφόρος (821 μ.Χ.), η Αγία Θεοκτίστη η Μηθυμναία, Άγιος Θεοφάνης Σιγριανής (1000 μ.Χ.), Άγιος Θεόδωρος ο Βυζάντιος (1795 μ.Χ.), Αγία Θεοκτίστη η Μηθυμναία, Αγία Ευπρέπεια και φυσικά οι γνωστοί σε όλους μας Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη.
Η λιτανεία των αγίων της Λέσβου είναι επίσης μια ευκαιρία για να αντλήσουμε δύναμη και ελπίδα από το παράδειγμα των αγίων, που υπέφεραν και αγωνίστηκαν για τη δόξα του Θεού και τη σωτηρία των ανθρώπων. Είναι, τέλος, μια ευκαιρία για να ενωθούμε ως λαός και να εκφράσουμε την αγάπη μας προς το νησί μας, που είναι ένας τόπος ιστορίας, πολιτισμού και ομορφιάς.
Η πρωτοχρονιά στην Ελλάδα είναι μια από τις πιο σημαντικές και διασκεδαστικές γιορτές του χρόνου. Οι Έλληνες έχουν πολλά έθιμα και παραδόσεις που σχετίζονται με την αλλαγή του χρόνου, όπως η κοπή της βασιλόπιτας, η σμίξη με την οικογένεια και τους φίλους. Στην Ελλάδα είναι επίσης μια ευκαιρία για να εκφράσουμε τις ευχές μας για το νέο έτος και να αφήσουμε πίσω τα προβλήματα και τις ανησυχίες του παρελθόντος. Η πρωτοχρονιά στην Ελλάδα είναι μια γιορτή γεμάτη χαρά, αγάπη και ελπίδα.
Πρωτοχρονιάτικα έθιμα στην Ελλάδα.
Η Πρωτοχρονιά είναι μια από τις πιο σημαντικές και λαμπρές γιορτές του χρόνου, που συνδυάζει τη χαρά της αλλαγής του έτους με την ελπίδα για καλύτερες μέρες. Σε όλη την Ελλάδα υπάρχουν διάφορα πρωτοχρονιάτικα έθιμα που αποσκοπούν στην ευτυχία, την ευημερία και την καλή τύχη των ανθρώπων. Κάποια από αυτά είναι πανελλήνια, ενώ κάποια άλλα είναι τοπικά και αντικατοπτρίζουν τη λαϊκή παράδοση και τη μοναδικότητα κάθε περιοχής.
Ένα από τα πιο γνωστά και διαδεδομένα πρωτοχρονιάτικα έθιμα είναι η κοπή της Βασιλόπιτας, μια γλυκιά ή αλμυρή πίτα που μέσα της κρύβεται ένα φλουρί, δηλαδή ένα νόμισμα ή ένα άλλο μεταλλικό αντικείμενο. Κόβεται συνήθως στο πρωτοχρονιάτικο τραπέζι, μετά τη λήξη του γεύματος, και μοιράζεται σε όλους τους παρευρισκόμενους, το πρώτο κομμάτι είναι του Χριστού. Όποιος βρει το φλουρί θεωρείται ότι είναι ο τυχερός της χρονιάς και περιμένει να δεχθεί δώρα και ευχές από τους υπόλοιπους. Το έθιμο αυτό φέρεται να προέρχεται από τη βυζαντινή εποχή, όπου ο αυτοκράτωρ Βασίλειος ο Δ' (958-1025), τοποθέτησε νομίσματα σε γλυκές πίτες, εξέφραζε τη γενναιόδωρή δωρεά του στους φτωχότερους. Σύμφωνα με το έθιμο, η βασιλόπιτα κόβεται σε κομμάτια και δίνεται σε όλα τα μέλη της οικογένειας ή της παρέας, από τον πιο μεγάλο στον πιο μικρό. Όποιος βρει το φλουρί στο κομμάτι του θεωρείται ότι θα έχει τύχη και ευλογία για όλη τη χρονιά. Υπάρχουν διάφορες συνταγές για τη βασιλόπιτα, ανάλογα με την περιοχή και την προτίμηση του κάθε ζαχαροπλάστη. Κάποιες είναι σαν κέϊκ, και κάποιες σαν τσουρέκι. Συχνά στολίζονται με αμύγδαλα, σουσάμι, ζάχαρη ή γλάσο.
Αυτές της ημέρες ψάλλονται τα κάλαντα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, τα κάλαντα είναι ένα παραδοσιακό έθιμο που διατηρείται ζωντανό στην Ελλάδα και συνδέεται με τις μεγάλες χριστιανικές εορτές. Είναι δημοτικά τραγούδια που εκφράζουν ευχές και εγκώμια για τη γέννηση του Χριστού, την Πρωτοχρονιά και τα Θεοφάνεια. Ψάλλονται από παιδιά ή ενήλικες που πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι ή από κατάστημα σε κατάστημα, ζητώντας φιλοδώρημα ή γλυκίσματα, τα παλιά χρόνια έδιναν αυγά. Τα κάλαντα συχνά συνοδεύονται από μουσικά όργανα όπως το τρίγωνο, το λαούτο, τη λύρα, τη φλογέρα και άλλα. Τα κάλαντα έχουν βυζαντινή και αρχαιοελληνική κληρονομιά και αποτελούν μέρος του λαϊκού πολιτισμού.
Το έθιμο του ποδαρικού με το ρόδι είναι ένα από τα πιο δημοφιλή και αρχαία έθιμα της Πρωτοχρονιάς στην Ελλάδα. Σύμφωνα με αυτό, ο πρώτος που μπαίνει σε ένα σπίτι τη νέα χρονιά πρέπει να είναι κάποιος καλότυχος και γουρλής, που θα φέρει ευλογία και αφθονία στους κατοίκους. Επίσης, πρέπει να μπει με το δεξί πόδι, για να πάει καλά η χρονιά. Μόλις μπει, ρίχνει με δύναμη ένα ρόδι στο κατώφλι, ώστε να σπάσει και να σκορπίσουν τα σπόρια του στο πάτωμα. Το ρόδι είναι σύμβολο της γονιμότητας, της αγάπης και της ευημερίας, και όσο πιο πολλά σπόρια βγουν, τόση μεγαλύτερη θα είναι η καλοτυχία. Το έθιμο αυτό φέρεται να προέρχεται από την αρχαία Ελλάδα, όπου το ρόδι ήταν αφιερωμένο στη θεά Δήμητρα, την προστάτιδα των καρπών και των εποχών. Σήμερα, πολλές ελληνικές οικογένειες διατηρούν ακόμη αυτό το όμορφο και συμβολικό έθιμο, ευχόμενες για μία χρονιά γεμάτη υγεία, αγάπη και ευτυχία.
Στα γύρω χωριά της βόρειας Λέσβου χρησιμοποιούν μία στάμνα (ένα κμάρ) με νερό πάνω του τοποθετούσαν ένα ρόδι και ένα κλαδί ελιάς, την Πρωτοχρονιά μετά την εκκλησία μπαίναν στο σπίτι με το δεξί πόδι, ο πρώτος που θα έμπαινε συνήθως, ένα παιδί έκανε το ποδαρικό, κυλούσε το ρόδι μέσα στο σπίτι τρεις φορές και μετά το έσπαγε στο πάτωμα με δύναμη, και έκανε μία ευχή που έλεγε. Όπως σκόρπισε το ρόδι έτσι να σκορπίσουν τα καλά μέσα στο σπίτι. Μετά η νοικοκυρά του σπιτιού έπαιρνε τη στάμνα και έριχνε νερό στο ρόδι.
Το «αμίλητο νερό» είναι ένα παραδοσιακό έθιμο της Μυτιλήνης, που τηρείται την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Σύμφωνα με το έθιμο, οι πιστοί πηγαίνουν στην εκκλησία της Παναγίας της Φανερωμένης και παίρνουν νερό από το αγίασμα. Το νερό αυτό θεωρείται αγιασμένο και φέρνει καλή τύχη στο σπίτι. Οι πιστοί πρέπει να μεταφέρουν το νερό χωρίς να μιλήσουν σε κανέναν, γι' αυτό και λέγεται «αμίλητο». Με το νερό αυτό ραντίζουν τις γωνίες του σπιτιού και σπάζουν ένα ρόδι στην είσοδο για αφθονία και ευλογία.
Οι πρωτοχρονιάτικες εκδηλώσεις στη Μυτιλήνη είναι μία μαγική εμπειρία για τους μικρούς και μεγάλους φίλους. Στην Ερμού, ο κόσμος μπορεί να κάνει τις πρωτοχρονιάτικες αγορές του και να απολαύσει τη μουσική από διάφορα συγκροτήματα που παίζουν στους δρόμους. Μία ωραία εκδήλωση για τους μικρούς μας φίλους είναι ο ερχομός του Άη Βασίλη στο χωριό του. Ο Άη Βασίλης ξεκινά με την άμαξα του από την πάνω σκάλα και θα καταλήξει στο χωριό του με τη συνοδεία των ξωτικών. Εκεί, θα δώσει δώρα στα παιδιά και θα φωτογραφηθεί μαζί τους. Οι πρωτοχρονιάτικες εκδηλώσεις στη Μυτιλήνη είναι μία υπέροχη ευκαιρία για να γνωρίσετε την πόλη και να διασκεδάσετε με την οικογένειά σας.
Τα Χριστούγεννα είναι μια από τις πιο σημαντικές και δημοφιλείς γιορτές του χριστιανικού κόσμου. Συμβολίζουν τη γέννηση του Ιησού Χριστού και την ελπίδα για ειρήνη και αγάπη. Η περίοδος τον Χριστουγέννων ξεκινά από την 25η Δεκεμβρίου και εκτείνεται ως την Πρωτοχρονιά και τα Θεοφάνια. Γιορτάζονται σε διάφορες ημερομηνίες ανάλογα με την εκκλησιαστική παράδοση κάθε χώρας, αλλά η πιο διαδεδομένη είναι η 25η Δεκεμβρίου. Συνδέονται με πολλά έθιμα και συμβολισμούς, όπως η διακόσμηση του σπιτιού με στολίδια και φωτάκια, το στολισμα του χριστουγεννιάτικου δέντρου και της φάτνης, η ανταλλαγή δώρων και ευχών, η παρουσία του Άγιου Βασίλη και των καλικάντζαρων, η προετοιμασία και απόλαυση παραδοσιακών εδεσμάτων και γλυκών. Τα Χριστούγεννα είναι μια ευκαιρία για να συγκεντρωθούμε με τους αγαπημένους μας, να μοιραστούμε χαρές και λύπες, να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας για ό,τι έχουμε και να βοηθήσουμε όπου μπορούμε.
Τα Χριστούγεννα στην Μυτιλήνη είναι μια μαγική εμπειρία για μικρούς και μεγάλους. Η πόλη γεμίζει με φώτα, χρώματα και μουσική, και προσφέρει πλούσιο πρόγραμμα εκδηλώσεων για όλα τα γούστα. Τα Χριστούγεννα ξεκινούν με τη φωταγώγηση του χριστουγεννιάτικου δέντρου. Στο Δημοτικό Κήπο, το Χριστουγεννιάτικο Χωριό δημιουργεί ένα ονειρικό σκηνικό, με καρουζέλ, τρενάκι, παιχνίδια, γλυκίσματα και ροφήματα. Εκεί, τα παιδιά μπορούν να δουν το σπίτι της Δημοτικής Βιβλιοθήκης, να δανειστούν βιβλία, να ακούσουν παραμύθια και να συμμετάσχουν σε δράσεις. Στο Δημοτικό Θέατρο, οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν ρεσιτάλ κιθάρας, συναυλίες κλασσικής μουσικής, παιδικές θεατρικές παραστάσεις και χορό. Στην Μυτιλήνη είναι μια ευκαιρία να ζήσουμε τη χαρά, τη γλυκύτητα και τη γενναιοδωρία των εορτών.
Στην Ελλάδα, υπάρχουν πολλά και διάφορα έθιμα που συνδέονται με τη γέννηση του Ιησού Χριστού και την ευχή για καλή χρονιά. Ας δούμε μερικά από αυτά:
- Το χριστουγεννιάτικο δέντρο: Πρόκειται για ένα έθιμο που εισήχθη στην Ελλάδα από την εποχή του βασιλιά Όθωνα, που προέρχεται από τη Γερμανία. Το δέντρο συμβολίζει τη ζωή και την αναγέννηση και στολίζεται με φωτάκια, στολίδια και με ένα αστέρι στην κορυφή.
- Τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα: Είναι τραγούδια που λέγονται από τα παιδιά στις πόρτες των σπιτιών, για να ευχηθούν χαρά και ευλογία στους κατοίκους. Συχνά συνοδεύονται από μουσικά όργανα όπως τρίγωνο, λύρα ή φλογέρα. Οι νοικοκυρές ανταμείβουν τα παιδιά με λεφτά, γλυκά ή φρούτα.
Τα Χριστούγεννα είναι μια εποχή γιορτής και συγκέντρωσης με τους αγαπημένους μας. Ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία των Χριστουγέννων είναι το φαγητό, που συχνά αποτελεί έκφραση αγάπης και φιλοξενίας. Κάθε περιοχή της Ελλάδας έχει τα δικά της παραδοσιακά φαγητά των Χριστουγέννων, που αντικατοπτρίζουν την τοπική κουλτούρα και τη γεωγραφία. Μερικά από τα πιο δημοφιλή φαγητά των Χριστουγέννων στην Ελλάδα είναι:
- Η γαλοπούλα γεμιστή με κιμά, ρύζι, κουκουνάρια και σταφίδες. Αυτό είναι ένα φαγητό που προέρχεται από τη δυτική επιρροή και συμβολίζει την πλούσια και γεμάτη γεύση των Χριστουγέννων.
- Το χοιρινό με σέλινο (σελινάτο φρικασέ). Αυτό είναι ένα φαγητό που προέρχεται από τη βυζαντινή περίοδο και συμβολίζει τη συμφωνία και τη συμβίωση με τη φύση.
- Η πρωτοχρονιάτικη βασιλόπιτα, που είναι ένα γλυκό ψωμί με ένα κριμένο φλουρί μέσα. Αυτό είναι ένα φαγητό που προέρχεται από τη βυζαντινή περίοδο και συμβολίζει την ευχή για καλή τύχη και ευλογία για το νέο έτος.
Οι Γιουρούκοι ήταν ένας νομαδικός λαός που κατάγονταν από τη Μικρά Ασία και είχαν τη δική τους γλώσσα και πολιτισμό. Στη Λέσβο, οι Γιουρούκοι εγκαταστάθηκαν σε διάφορες περιοχές του νησιού, κυρίως στα ορεινά χωριά, όπου ζούσαν σε αντίσκηνα ή μικρές καλύβες. Ασχολούνταν με την κτηνοτροφία, τη ξυλοκοπία και τη χειροτεχνία. Είχαν ιδιαίτερα έθιμα και πίστευαν στον Ισλάμ, αλλά συμπαθούσαν τους Χριστιανούς και τιμούσαν την Παναγία. Μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1923, οι Γιουρούκοι αποχώρησαν από τη Λέσβο και επέστρεψαν στη Μικρά Ασία. Σήμερα, υπάρχουν ακόμη Γιουρούκοι σε διάφορες περιοχές της Τουρκίας και των γειτονικών χωρών.
Οι Γιουρούκοι είναι μια Τουρκική εθνοτική ομάδα που κατάγεται από τους Ογκούζους, ορισμένοι από τους οποίους είναι νομάδες και κατοικούν κυρίως στα βουνά της Ανατολίας και εν μέρει στη Βαλκανική χερσόνησο. Το όνομά τους προέρχεται από το τουρκικό ρήμα yürü- (yürümek σε απαρέμφατο), που σημαίνει "να περπατάω", με τη λέξη yörük ή yürük να χαρακτηρίζει "εκείνους που περπατάνε, περιπλανώμενοι".
Υπάγονταν στο Γιουρούκ Σαντζάκ, (τουρκ. Yörük Sancağı) που δεν ήταν μια εδαφική μονάδα όπως τα άλλα Σαντζάκ, αλλά μια ξεχωριστή οργανωτική μονάδα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Σύμφωνα με κάποιους, εκείνες οι φυλές που διέμεναν στην ανατολή του ποταμού Κίζιλ Ιρμάκ ονομάζονται Τουρκμένοι και εκείνες στη δύση Γιουρούκοι. Και οι δύο όροι χρησιμοποιήθηκαν μαζί σε οθωμανικές πηγές για τους Δουλκάδηρληδες Τουρκμένους που διέμεναν στη Μάρα και τη γύρω περιοχή.
Οι Γιουρούκοι είχαν μεταφερθεί από το Ικόνιο, οι λεγόμενοι Κόνιαροι, στη Μακεδονία μετά την κατάκτησή της, για να κρατούν σε υποταγή τους χριστιανούς, που κατοικούσαν στις πεδιάδες και στους λόφους υποχρεώνονταν να δίνουν, κατά ορισμένες οικογένειες, ένα ορισμένο αριθμό ανδρών (Γιουρούκ ασκέρί) που διοικούνταν από τον Γιουρούκ Μπέη.
Ένα από τα πιο παραδοσιακά και χαρακτηριστικά έθιμα της Αποκριάς στην Λέσβο είναι αυτό που αναβιώνει κάθε χρόνο στην Αγία Παρασκευή, ένα γραφικό χωριό στο κέντρο του νησιού. Το έθιμο ονομάζεται «Γιουνιά» και έχει τις ρίζες του από την περίοδο της τουρκοκρατίας, όπου οι Γιουρούκοι, ερχόταν στην Αγία Παρασκευή να γλεντήσουν στα καφενεία μαζί με τους ντόπιους. Οι Γιουρούκοι φορούσαν άσπρές στολές με κόκκινο φέσι. Το έθιμο διατηρήθηκε μέχρι σήμερα και κάθε χρόνο, το Σάββατο πριν την καθαρή Δευτέρα, οι κάτοικοι της Αγίας Παρασκευής ντύνονται σαν Γιουρούκοι και περπατάνε στους δρόμους, χορεύουν, τραγουδάνε και δίνουν μία αλλόκοτη και χαρμόσυνη νότα στη γιορτή όπου επιτρέπονται τα αδιάντροπα λόγια.
Τα Άγια Θεοφάνια είναι μια από τις πιο σημαντικές και παραδοσιακές γιορτές της Ελλάδας, που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 6 Ιανουαρίου. Σε αυτή τη μέρα, οι Χριστιανοί τιμούν τη βάπτιση του Ιησού στον ποταμό Ιορδάνη από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή και την επιφάνεια της Αγίας Τριάδας. Σε πολλές περιοχές της χώρας, διοργανώνονται εκδηλώσεις και εθίματα που συνδέονται με τη γιορτή, όπως ο αγιασμός των υδάτων και η βουτιά για το σταυρό.
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά και γνωστά εθίμα της Θεοφανίας είναι αυτό που λαμβάνει χώρα στην Λέσβο, μία νησιωτική περιφέρεια στο βόρειο Αιγαίο. Εκεί, μετά τη λειτουργία στους ναούς, ο κλήρος και ο λαός κατευθύνονται προς τη θάλασσα, όπου ο παπάς ευλογεί τα νερά και ρίχνει ένα σταυρό από την εξέδρα. Στη συνέχεια, νέοι και νέες βουτάνε στο κρύο νερό για να βγάλουν το σταυρό και να το φέρουν στη στεριά. Ο νικητής λαμβάνει ευχές για καλή χρονιά.
Το έθιμο αυτό αποδίδεται σε μία παλαιά Λεσβιακή πίστη, που λέει ότι από τη βουτιά γίνεται δυναμωμένη η φύση και αφθόνηση στη γη. Επίσης, συμβολίζει τη νίκη του φωτός επί του σκότους και τη δύναμη του νερού ως πηγή ζωής. Γι' αυτό, πέρα από τους νέους, βουτάνε και γυναίκες που επιθυμούν ν' αποκτήσουν παιδί. Το έθιμο δείχνει επίσης τη δυναμική και τη χαρά των Λέσβιων, που δε φοβούνται ν' αψηφήσουν τo ψύχoς.
Οι Απόκριες είναι μια παραδοσιακή γιορτή που γιορτάζεται σε όλη την Ελλάδα με διαφορετικούς τρόπους και έθιμα. Συνδέονται με την περίοδο του Τριωδίου, που είναι η προετοιμασία για τη νηστεία και την ανάσταση του Πάσχα. Οι άνθρωποι μεταμφιέζονται, χορεύουν, τραγουδούν και διασκεδάζουν, αφήνοντας πίσω τους τις ανησυχίες και τα προβλήματα.
Σε κάθε περιοχή της χώρας υπάρχουν διαφορετικά καρναβάλια και αποκριάτικα έθιμα, που αντικατοπτρίζουν τη λαϊκή παράδοση και τη λαογραφία.
Οι αποκριές στην Λέσβο είναι μια παράδοση που συνδυάζει το παλιό με το νέο, το λαϊκό με το σύγχρονο, τη σάτιρα με τη χαρά. Σε διάφορα χωριά και πόλεις του νησιού, οι κάτοικοι και οι επισκέπτες γιορτάζουν με παρελάσεις, αρματωλίκια, ζαχαρομουτζουρώματα, θεατρικές επιθεωρήσεις, γλέντια και πάρτι. Το κλίμα είναι ανοιχτόχερο και φιλόξενο, η μουσική είναι δυνατή και χορευτική, τα φαγητά είναι νόστιμα και πλούσια. Η Λέσβος δείχνει την πολυμορφία και την πληθωρικότητά της σε αυτή τη γιορτή των χρωμάτων και των αποκρυπτήσεων.
Με σύμμαχο τον καλό καιρό πραγματοποιήθηκε και φέτος η παρέλαση για την εθνική μας επέτειο της 28η Οκτωβρίου στην προκυμαία Μυτιλήνης, όπου πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η επίσημη τελετή, στην προκυμαία της πόλης συγκεντρώθηκαν χιλιάδες πολίτες αλλά και επισκέπτες από άλλες περιοχές, για να τιμήσουν την εθνική επέτειο και να απολαύσουν το θέαμα της στρατιωτικής και πολιτικής παρελάσεις. Το έναυσμα της πολιτικής έδωσε η φιλαρμονική του Δήμου Μυτιλήνης, στην πολιτική παρέλαση συμμετείχαν μαθητές από τα δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια και διάφορα άλλα σωματεία της Μυτιλήνης. Μετά το τέλος της πολιτικής η φιλαρμονική του Δήμου Μυτιλήνης αποχώρησε και τη θέση της πήρε η στρατιωτική μπάντα της 98 ΑΔΤΕ όπου παρέλασαν οι στρατιωτικές δυνάμεις. Η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου αποδείχθηκε για ακόμη μία φορά μια μέρα γεμάτη χρώμα, χαρά και εθνική υπερηφάνεια για τους κατοίκους και τους επισκέπτες της Μυτιλήνης.
Το ΌΧΙ του Μεταξά.
Η 28η Οκτωβρίου είναι μια ημέρα που συμβολίζει την πατριωτική υπερηφάνεια και το ηρωισμό του ελληνικού λαού. Την ημέρα αυτή, το 1940, ο πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς απέρριψε με ένα αποφασιστικό "ΟΧΙ" το τελεσίγραφο του Μουσολίνι, που ζητούσε την παράδοση της χώρας στο φασισμό. Αυτή η απάντηση σήμαινε πόλεμο, αλλά και αντίσταση, αξιοπρέπεια και ελευθερία. Ο ελληνικός στρατός και ο λαός αντιμετώπισαν με γενναιότητα και θυσία τους εισβολείς, πετυχαίνοντας σπουδαίες νίκες στα βουνά και στη θάλασσα. Η 28η Οκτωβρίου είναι μια εθνική γιορτή, που τιμά τους πεσόντες και τους επιζώντες του πολέμου, και μας υπενθυμίζει τη δύναμη και την αξία του "ΟΧΙ".
Το ΌΧΙ στις μέρες μας.
Το ΌΧΙ είναι μια λέξη που έχει σημαντική ιστορική και πολιτική χροιά στην Ελλάδα. Συμβολίζει την αντίσταση του ελληνικού λαού στην ιταλική επίθεση το 1940. Το ΌΧΙ εκφράζει την υπερηφάνεια, την αξιοπρέπεια και την κυριαρχία του ελληνικού έθνους, αλλά και την ανάγκη για δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη. Το ΌΧΙ δεν είναι μόνο μια αρνητική απάντηση, αλλά και μια θετική δέσμευση για το μέλλον.
Ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος.
Ο ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940 ήταν μια από τις πιο σημαντικές στιγμές της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Η Ελλάδα αντιμετώπισε με θάρρος και αξιοπρέπεια την επίθεση της φασιστικής Ιταλίας, που επιδίωκε να επεκτείνει την επιρροή της στα Βαλκάνια και να αποδείξει την ισχύ της στους γερμανούς συμμάχους της. Η Ελλάδα απέρριψε το τελεσίγραφο που της απέστειλε ο Μουσολίνι μέσω του προξένου του στην Αθήνα, και αντέδρασε με αποφασιστικότητα στην Ιταλική εισβολή από την Αλβανία. Ο Ελληνικός στρατός κατάφερε να απωθήσει τους επίδοξους κατακτητές και να προχωρήσει βαθιά μέσα στο αλβανικό έδαφος, καταλαμβάνοντας μέρος της Βόρειας Ήπειρου. Η ελληνική νίκη εξέπληξε όχι μόνο τους Ιταλούς, αλλά και όλο τον υπόλοιπο κόσμο, που δεν περίμενε ότι μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα θα μπορούσε να αντισταθεί σε μια μεγάλη δύναμη όπως η Ιταλία. Η ελληνική αντίσταση δημιούργησε προβλήματα στους Γερμανούς, που αναγκάστηκαν να εισβάλουν και αυτοί την Ελλάδα για να βγάλουν τους συμμάχους τους από το αδιέξοδο.
Ιωάννης Μεταξάς
Ο Ιωάννης Μεταξάς ήταν ένας Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός, που ανέλαβε την εξουσία στην Ελλάδα με ένα πραξικόπημα το 1936 και κυβέρνησε με δικτατορικό τρόπο μέχρι το θάνατό του το 1941. Είναι γνωστός για την απάντησή του «ΟΧΙ» στο ιταλικό τελεσίγραφο το 1940, που οδήγησε στον ελληνοϊταλικό πόλεμο και στην αντίσταση της Ελλάδας ενάντια στο φασισμό.
Ο Μεταξάς γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1871 και σπούδασε στη Σχολή Ευελπίδων. Συμμετείχε στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 και στους βαλκανικούς πολέμους του 1912-1913. Ήταν υπουργός στρατιωτικών στην κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου και αργότερα απέχθηκε από αυτόν λόγω του εθνικού διχασμού. Εξορίστηκε στη Γαλλία και στην Ιταλία και επέστρεψε με τη νίκη των φιλοβασιλικών δυνάμεων. Δημιούργησε το δικό του πολιτικό κόμμα, τους ελευθεροφρόνων, και υπηρέτησε ως υπουργός συγκοινωνιών και εσωτερικών.
Το 1936, με τη βοήθεια του βασιλέως Γεωργίου Β', πραγματοποίησε ένα πραξικόπημα και απέδωσε στο εαυτό του απόλυτη εξουσία.
Ο Μπενίτο Μουσολίνι.
Ο Μπενίτο Μουσολίνι ήταν ο δικτάτορας της Ιταλίας από το 1922 μέχρι το 1943. Ο Μουσολίνι είχε φιλοδοξίες να δημιουργήσει μια νέα ρωμαϊκή αυτοκρατορία και να επεκτείνει την επιρροή της Ιταλίας στην Ευρώπη και την Αφρική. Για αυτό το λόγο, επιτέθηκε σε διάφορες χώρες, μεταξύ των οποίων και στην Ελλάδα.
Η επίθεση του Μουσολίνι στην Ελλάδα έγινε στις 28 Οκτωβρίου 1940, όταν ο πρέσβης της Ιταλίας στην Αθήνα, Εμάνουελ Γκράτσι, παρέδωσε στον πρωθυπουργό της Ελλάδας, Ιωάννη Μεταξά, ένα υπόμνημα με το οποίο απαιτούσε την παράδοση στρατιωτικών βάσεων και εδαφών στους Ιταλούς. Ο Μεταξάς απέρριψε κατηγορηματικά το υπόμνημα και απάντησε με το διάσημο «Όχι».
Αυτή η απάντηση πυροδότησε την εισβολή των ιταλικών στρατευμάτων από την γειτονική Αλβανία, που βρισκόταν υπό την κατοχή τους. Οι Έλληνες όμως αμύνθηκαν με αξιοθαύμαστο τρόπο και κατάφεραν να απωθήσουν τους εισβολείς πέρα από τα σύνορα.
Η αγωνία και το πάθος των Ελλήνων για τη διάσωση της πατρίδας τους εξέπληξε και εξόργισε το φιλόδοξο δικτάτορα, που δεν μπόρεσε να κυριεύσει μία μικρή και φαιδρή χώρα.
Ο πόλεμος με τους Ιταλούς διήρκεσε μέχρι τo 1941, όταν με τη βοήθεια των Γερμανών ο Μουσολίνι κατέστρεψε την Ελλάδα και την έβαλε στην κατοχή του. Ο Μουσολίνι απέτυχε να κάνει την Ελλάδα μέρος του Ιταλικού αυτοκρατορικού συστήματος. Αλλά συνάντησε μαζική αντίσταση και στη δική του κρίση εξουσίας.
Το 1943, Το Μεγάλο Φασιστικό Συμβούλιο θα τον απαλλάξει από τα καθήκοντά του και την επόμενη μέρα με εντολή του βασιλιά θα συλληφθεί. Θα απελευθερωθεί με την βοήθεια των Γερμανών κομάντο του Χίτλερ, θα ιδρύσει την Ιταλική Κοινωνική Δημοκρατία, η δημοκρατία του Σάλο όπως είναι γνωστή.
Το 1945 ο Μουσολίνι προσπάθει να διαφύγει από τη χώρα για την Αυστρία μεταμφιεσμένος σε Γερμανό Στρατιώτη, αναγνωρίζεται από τους κομμουνιστές παρτιζάνους και συλλαμβάνεται, θα εκτελεστεί μαζί με την ερωμένη του Klaretta Petátsi στο Τζουλίνο της επαρχίας Κόμο.
Η Επίθεση του Χίτλερ στην Ελλάδα.
Ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν ο ναζιστής ηγέτης που επιτέθηκε στην Ελλάδα το 1941, μετά την αποτυχία της Ιταλίας να κατακτήσει τη χώρα. Η εισβολή του Χίτλερ έφερε στην Ελλάδα τη χιτλερική Νέα Τάξη, μια τάξη πολιτική βίας, τρομοκρατίας και γενοκτονίας. Οι Γερμανοί κατέστρεψαν πολλά χωριά, λεηλάτησαν τους πόρους της χώρας και συγκέντρωσαν και εξόντωσαν χιλιάδες Εβραίους. Η ελληνική αντίσταση αγωνίστηκε με όπλα και με πνεύμα ενάντια στους κατακτητές, δημιουργώντας μια ελεύθερη ζώνη στα βουνά. Η κατοχή του Χίτλερ σήμαινε για τους Έλληνες πείνα, φόβο και θυσίες, αλλά και αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη και πίστη στην ελευθερία.
Τα Δεκεμβριανά γνωστά και ως μάχη της Αθήνας.
Τα Δεκεμβριανά ήταν ένα από τα πιο τραγικά γεγονότα στη νεότερη ιστορία της Ελλάδας. Συνέβησαν μετά την απελευθέρωση της χώρας από τους Γερμανούς κατακτητές, όταν οι πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές μεταξύ των αντιστασιακών δυνάμεων και των κυβερνητικών-βρετανικών δυνάμεων οδήγησαν σε ένοπλη σύγκρουση. Η αφορμή για την έκρηξη της βίας ήταν η αιματηρή καταστολή ενός συλλαλητηρίου του ΕΑΜ στην πλατεία Συντάγματος στις 3 Δεκεμβρίου 1944, όπου σκοτώθηκαν 33 διαδηλωτές και τραυματίστηκαν 148. Από εκεί και πέρα, η Αθήνα μετατράπηκε σε πεδίο μάχης, όπου επί 37 μέρες αγωνίστηκαν μέχρις εξάντλησης αγωνιστές του ΕΛΑΣ και βρετανοί και κυβερνητικοί στρατιώτες. Ο απολογισμός των Δεκεμβριανών ήταν βαρύς: πάνω από 1.000 νεκροί, 4.000 τραυματίες και 40.000 συλλήψεις από τη μεριά του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ και 300 νεκροί, 1.400 τραυματίες και 1.000 αγνοούμενοι από τη μεριά των βρετανο-κυβερνητικών δυνάμεων.
Η Συμφωνία της Βάρκιζας.
Η Συμφωνία της Βάρκιζας ήταν μια συμφωνία που υπογράφτηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1945 ανάμεσα στην κυβέρνηση του Γεωργίου Πλαστήρα και το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ), με τη μεσολάβηση των Βρετανών. Σκοπός της συμφωνίας ήταν να λύσει την πολιτική και στρατιωτική κρίση που είχε δημιουργηθεί μετά το τέλος της γερμανικής κατοχής, όταν οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ, του στρατιωτικού βραχίονα του ΕΑΜ, είχαν συγκρουστεί με τις βρετανικές και κυβερνητικές δυνάμεις στα γνωστά ως Δεκεμβριανά.
Η συμφωνία προέβλεπε τη διάλυση του ΕΛΑΣ, τη δημοκρατική αποκατάσταση, τη διοργάνωση ελεύθερων εκλογών, τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το συνταγματικό πολίτευμα, την αμνηστία για όλους τους αγωνιστές και τη σύσταση εθνικής επιτροπής για να εξετάσει τις ευθύνες για το εμφύλιο. Η συμφωνία υπήρξε αποδέκτης πολλών επικρίσεων από διάφορους πολιτικούς και κοινωνικούς φορείς, και δεν κατάφερε να εδραιώσει μόνιμα την εθνική συμφιλίωση. Αποτέλεσε όμως μια πρώτη προσπάθεια να αποφύγουμε μια πλήρη εμφύλιο σύγκρουση, που όμως ξέσπασε λίγους μήνες αργότερα. Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, με την οποία αφοπλίστηκε ο αντάρτικος στρατός του ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ, ακολούθησαν εκτελέσεις, διώξεις, εξορίες και φυλακίσεις μελών και υποστηρικτών του. Υπό την ηγεσία του Νίκου Ζαχαριάδη, το ΚΚΕ προέκρινε αρχικά την αυτοάμυνα των μελών του απέναντι στη Λευκή Τρομοκρατία και από το Φεβρουάριο του 1946 μία «διπλή στρατηγική» τόσο πολιτικής όσο και ένοπλης αντάρτικης δράσης με αμυντικό χαρακτήρα.
Ο εμφύλιος πόλεμος.
Ο εμφύλιος πόλεμος είναι μια από τις πιο δραματικές και τραγικές σελίδες της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Από το 1946 έως το 1949, σημείο έναρξης του Εμφυλίου Πολέμου θεωρείται η επίθεση ομάδας ανταρτών στο Σταθμό Χωροφυλακής Λιτοχώρου Πιερίας τη νύχτα της 30ής Μαρτίου 1946, ο ελληνικός λαός χωρίστηκε σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα, που αντιπροσώπευαν διαφορετικές πολιτικές και κοινωνικές αντιλήψεις. Ο κυβερνητικός στρατός, υποστηριζόμενος από τη Βρετανία και τις ΗΠΑ, αντιμετώπισε το Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας (ΔΣΕ), που είχε τη στήριξη του ΚΚΕ και τη συμπάθεια της Σοβιετικής Ένωσης. Ο πόλεμος είχε ως αφορμή την ανάδυση των πολιτικών και κοινωνικών ανταγωνισμών που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και της αντίστασης, και ως βάθρο τη συγκυρία του ψυχρού πολέμου που διέπαιρνε το διεθνές σύστημα. Ο πόλεμος είχε ως αποτέλεσμα χιλιάδες νεκρούς, τραυματίες, φυλακίσεις, εξορίες, εγκατάλειψη χωριών, μετανάστευση και προσφυγιά. Επίσης, είχε ως συνέπεια τη δημιουργία μιας βαθιάς ρήξης στην ελληνική κοινωνία, που δυσχέρανε τη δημοκρατική ανάπτυξη και τη συμφιλίωση για πολλά χρόνια.
Το σχέδιο Μάρσαλ.
Το Σχέδιο Μάρσαλ ήταν μια πρωτοβουλία των ΗΠΑ για να παράσχουν οικονομική βοήθεια στις χώρες της Ευρώπης που είχαν καταστραφεί από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το σχέδιο πήρε το όνομά του από τον υπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ Τζορτζ Μάρσαλ, που το ανακοίνωσε στις 5 Ιουνίου 1947 στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ. Ο σκοπός του σχεδίου ήταν να αποκαταστήσει την οικονομική σταθερότητα και τη συνεργασία στην Ευρώπη, να αποφύγει τη διάδοση του κομμουνισμού και να δημιουργήσει μια αγορά για τα αμερικανικά προϊόντα.
Το σχέδιο Μάρσαλ χρηματοδότησε προγράμματα ανάπλασης, ανάκαμψης και ανάπτυξης σε 16 ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Για να διαχειρίζεται τη βοήθεια, ιδρύθηκε η Επιτροπή για την Ευρωπαϊκή Οικονομική Συνεργασία (OEEC). Το σχέδιο διήρκεσε μέχρι το 1951 και δέχθηκε επίθεση από τη Σοβιετική Ένωση, που δημιούργησε τη δική της ενότητα βοήθειας, το COMECON.
Το σχέδιο Μάρσαλ είχε μεγάλη επίδραση στην ευρωπαϊκή ανάκαμψη και ενότητα. Συνέβαλε στη μείωση του πληθωρισμού, στη βελτίωση των υποδομών, στη δυνάμωση των δυτικών δυνάμεων και στη δημόσια υγεία. Δίδυμός λόγος γίνεται ότι χωρίς το σχέδιο Μάρσαλ , ο ευρωπαϊκός χάρτης και η ευρωπαϊκή ενότητα δεν θα υπήρχαν.
North Atlantic Treaty Organization ή NATO.
Το Βορειοατλαντικό σύμφωνο ΝΑΤΟ είναι μια διεθνής οργάνωση που ιδρύθηκε το 1949 με σκοπό την προάσπιση της ελευθερίας, της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου στην περιοχή του Βορείου Ατλαντικού. Το ΝΑΤΟ αποτελείται από 30 χώρες μέλη από την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική, που συνεργάζονται για να αντιμετωπίσουν κοινές προκλήσεις στον τομέα της ασφάλειας και της άμυνας. Το ΝΑΤΟ βασίζεται στην αρχή της συλλογικής άμυνας, που σημαίνει ότι μια επίθεση εναντίον ενός μέλους θεωρείται ως επίθεση εναντίον όλων. Το ΝΑΤΟ διαδραμάτισε κρίσιμο ρόλο στη διάλυση του σοβιετικού μπλοκ, στη διαχείριση κρίσεων στα Βαλκάνια, στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας μετά την 11η Σεπτεμβρίου και στη στήριξη των εταίρων και των συμμάχων σε διάφορες περιοχές του κόσμου. Το ΝΑΤΟ είναι επίσης μια πλατφόρμα για τη διάδοση των δημοκρατικών αξιών και τη βελτίωση των σχέσεων μεταξύ των χωρών.
Βίντεο από την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στη Προκυμαία Μυτιλήνης.
Με σύμμαχο τον καλό καιρό πραγματοποιήθηκε και φέτος η επέτειος από την απελευθέρωση της Λέσβου στην προκυμαία Μυτιλήνης, όπου πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η επίσημη τελετή, στην προκυμαία της πόλης συγκεντρώθηκαν χιλιάδες πολίτες αλλά και επισκέπτες από άλλες περιοχές, για να τιμήσουν την εθνική επέτειο και να απολαύσουν το θέαμα της στρατιωτικής και πολιτικής παρελάσεις. Το έναυσμα της πολιτικής έδωσε η φιλαρμονική του Δήμου Μυτιλήνης, στην πολιτική παρέλαση συμμετείχαν μαθητές από τα δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια και διάφορα άλλα σωματεία της Μυτιλήνης. Μετά το τέλος της πολιτικής η φιλαρμονική του Δήμου Μυτιλήνης αποχώρησε και τη θέση της πήρε η στρατιωτική μπάντα της 98 ΑΔΤΕ όπου παρέλασαν οι στρατιωτικές δυνάμεις. Η επέτειος από την απελευθέρωση της Λέσβου αποδείχθηκε για ακόμη μία φορά μια μέρα γεμάτη χρώμα, χαρά και εθνική υπερηφάνεια για τους κατοίκους και τους επισκέπτες της Μυτιλήνης.
Λίγη Ιστορία.
Η 8η Νοεμβρίου είναι μια ιστορική ημέρα για τη Λέσβο, καθώς το 1912 απελευθερώθηκε από την οθωμανική κυριαρχία μετά από 450 χρόνια. Ο ελληνικό στόλος υπό τον υποναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη αγκυροβόλησε στο λιμάνι της Μυτιλήνης και ζήτησε την παράδοση της πόλης. Οι Τούρκοι δεν είχαν άλλη επιλογή από το να υποκύψουν στο τελεσίγραφο και να αποχωρήσουν προς την ενδοχώρα. Έτσι, η Μυτιλήνη και το νότιο-νοτιοανατολικό μέρος του νησιού απελευθερώθηκαν χωρίς αίμα. Η επίσημη απελευθέρωση του νησιού έγινε στις 8 Δεκεμβρίου, όταν παραδόθηκαν στους Έλληνες στρατιώτες οι τουρκικές δυνάμεις που είχαν καταφύγει στο λόφο Πετσοφά. Η απελευθέρωση της Λέσβου σήμαινε την επανωδύ των κατοίκων στη μητέρα πατρίδα και τη διακήρυξη των αξιών της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της αδελφότητας μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων.
Η απόβαση του ελληνικού στόλου στη Λέσβο.
Η απόβαση του ελληνικού στόλου στη Λέσβο ήταν μια σημαντική στρατιωτική επιχείρηση που διεξήχθη τον Οκτώβριο του 1912, κατά τη διάρκεια του Α' Βαλκανικού Πολέμου. Σκοπός της ήταν να απελευθερώσει το νησί από την οθωμανική κυριαρχία και να το ενσωματώσει στο ελληνικό κράτος.
Η επιχείρηση προετοιμάστηκε με μυστικότητα και συντονισμό από το ελληνικό γενικό επιτελείο και το υπουργείο ναυτικού. Ο ελληνικός στόλος, υπό την αρχηγία του υποναυάρχου Παύλου Κουντουριώτη, απέπλευσε από το λιμάνι του Πειραιά στις 21 Οκτωβρίου και πέρασε απαρατήρητος από τα οθωμανικά φρουρία των Δαρδανέλλων.
Στις 23 Οκτωβρίου, ο στόλος φθάνει στη βόρεια ακτή της Λέσβου και αρχίζει τη βομβαρδισμό των οθωμανικών θέσεων. Την ίδια μέρα, μία μοίρα πεζοναυτών και μία μοίρα εθελοντών φτάνουν στο λιμάνι της Μυτιλήνης και αφού νικήσαν τη μικρή αντίσταση που συνάντησαν, κυματίζουν τη γαλανόλευκη σημαία στο κάστρο.
Η είδηση της απόβασης δίδεται γρήγορα σε όλο το νησί και πυροδοτεί μία γενική εξέγερση ενάντια στους Οθωμανούς. Ο πληθυσμός υποδέχεται με ενθουσιασμό και χαρά τους Έλληνες στρατιώτες και ναύτες, που προχωρούν προς το εσωτερικό του νησιού.
Μέχρι τέλους Οκτωβρίου, όλη η Λέσβος βρίσκεται υπό ελληνική κυριότητα. Η απόβαση αποδείχθηκε μία επιτυχής επέμβαση, που δυσχέραινε τη θέση των Οθωμάνωv στo Αιγαίο και απηύθυνε την επανένωση των ελληνικών νησιών.
Παύλος Κουντουριώτης.
Ο Παύλος Κουντουριώτης ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς στρατιωτικούς και πολιτικούς της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Γεννήθηκε στην Ύδρα το 1855 και από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με το ναυτικό. Συμμετείχε σε πολλές μάχες και επιχειρήσεις, όπως η επέμβαση στην Κρήτη το 1897, οι Βαλκανικοί Πόλεμοι του 1912-1913 και ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος. Διέπρεψε ως αρχηγός του ελληνικού στόλου και ως κυβερνήτης του θωρακισμένου καταδρομικού «Γεώργιος Αβέρωφ», του πλοίου που απέδωσε μεγάλες νίκες στους Έλληνες, όπως στη μάχη της Ελλήσποντου και στη μάχη των Δαρδανελλίων.
Εκτός από στρατιωτικός, ο Κουντουριώτης δραστηριοποιήθηκε και στο πολιτικό πεδίο. Ήταν μέλος της τριανδρίας που διέθεσε το βασιλέα Γεώργιο Β' το 1923 και δύο φορές αντιβασιλέας. Δύο φορές εξελέγη και πρόεδρος της Δημοκρατίας, την πρώτη φορά το 1924, όπου εξήγγειλε τη δημοκρατία με δήθεν δημοψήφισμα, και τη δεύτερη φορά το 1926, όπου απέδωσε μίζα στους χωράφους γύρω από τη λίμνη Μάραθωνα για να χτίσουν βίλλες. Πέθανε στο Παλαιό Φάληρο το 1935, αφήνοντας πίσω του μία λαμπρή και αμφιλεγόμενη κληρονομιά.
Θωρικτό Αβέρωφ.
Το Θωρικό Αβέρωφ είναι ένα από τα πιο σημαντικά και διάσημα πλοία της ελληνικής ναυτικής ιστορίας. Ναυπηγήθηκε στην Ιταλία το 1910 και αποτέλεσε δώρο του εφοπλιστή Γεωργίου Αβέρωφ στο ελληνικό κράτος. Ήταν ένα θωρακισμένο καταδρομικό, μια κατηγορία πλοίων που συνδύαζε την ταχύτητα και την πυροβολική δύναμη. Συμμετείχε ενεργά στους δύο Βαλκανικούς πολέμους, όπου απέδειξε την ανωτερότητά του σε σχέση με τον τουρκικό στόλο. Έγινε γνωστό ως «το τυχερό πλοίο» λόγω των νίκων που επέφερε στην ελληνική πλευρά. Επίσης, συμμετείχε στους δύο Παγκόσμιους πολέμους, όπου υπηρέτησε ως σύμβολο της εθνικής αντίστασης και αξιοπρέπειας. Σήμερα, το Θωρικό Αβέρωφ βρίσκεται στη Μαρίνα Φλοίσβου και λειτουργεί ως πλωτό ναυτικό μουσείο, όπου φιλοξενεί εκθέματα και αναμνήσεις από τη μακρά και δόξασμένη πορεία του. Βίντεο από παρελάσεις της 8ης Νοεμβρίου στη Λέσβο.
.png "Youtube"){kind=tracking}
