Αφιέρωμα στην Παναγιούδα Λέσβου.

Η Παναγιούδα Λέσβου είναι ένα γραφικό παραθαλάσσιο χωριό που βρίσκεται 6 χλμ. βόρεια της πόλης της Μυτιλήνης. Έχει πληθυσμό 906 κατοίκων (2011) και κύρια ασχολία τους είναι το ψάρεμα. Το χωριό έχει μια μακρά ιστορία, καθώς αποτελεί έναν προσφυγικό οικισμό από το 1867, όταν σεισμός κατέστρεψε το γειτονικό χωριό του Αφάλωνα. Το 1924, δέχθηκε μεγάλη εισροή προσφύγων από τη Μικρά Ασία, που δημιούργησαν τον "Οικισμό Αλιέων" ή "Συνοικισμό". Στην Παναγιούδα υπάρχουν αξιοθέατα όπως ο ναός της Γεννήσεως της Θεοτόκου, που χτίστηκε το 1896 από τον διάσημο αρχιτέκτονα Αργύρη Αδαλή, αναπαλαιωμένα παλιά ελαιοτριβεία και σαπωνοποιεία, και το φοινικόδασος της Καλαμιάρης, που αποτελείται από φοίνικες των Κανάρων. Η Παναγιούδα είναι ένας όμορφος και φιλόξενος προορισμός για όποιους επιθυμούν να γνωρίσουν τη λέσβια κουλτούρα και να απολαύσουν τη φύση και τη γεύση του νησιού.

Το φοινικόδασος του Καλαμιάρη.

Το φοινικόδασος του Καλαμιάρη είναι ένα μοναδικό φυσικό μνημείο στη Λέσβο, που αποτελείται από περίπου 150 φοινικόδεντρα του είδους Phoenix canariensis. Τα περισσότερα από αυτά είναι αυτοφυή και προέρχονται από τους καρπούς των 24 πρώτων φοινίκων, που φυτεύτηκαν τεχνητά στα τέλη του 19ου αιώνα από τον Άγγλο διπλωμάτη Άττκινσον που μετέφερε από την Αίγυπτο. Το φοινικόδασος βρίσκεται δίπλα στον όρμο των Παμφίλων, που προσφέρει προστασία από τους δυνατούς ανέμους και τους κυματισμούς. Εκτός από τους κανάριους φοίνικες, υπάρχουν και δύο άλλα σπάνια φοινικοειδή για την ελληνική χλωρίδα: ένας μικρός Livistona chinensis και μία μεξικάνικη Brahea armata.

Το φοινικόδασος του Καλαμιάρη είναι ένα σημαντικό οικοσύστημα για τη βιοποικιλότητα και τη διατήρηση του περιβάλλοντος. Ωστόσο, δεν υπάρχει επαρκής προστασία και αξιοποίηση από τις τοπικές αρχές, με αποτέλεσμα να υφίσταται απειλές από τη βόσκηση, τη συλλογή, τη ρύπανση και τη μείωση των υδάτων. Γι' αυτό, είναι απαραίτητη η ευαισθητοποίηση και η συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων φορέων για τη διαχείριση και τη βελτίωση του φυσικού αυτού πλούτου.