Αυτό το Blog είναι ένας χώρος για να μοιραστείτε τις εμπειρίες, τις απόψεις και τις προτάσεις σας για το νησί. Εδώ θα βρείτε άρθρα, φωτογραφίες, και βίντεο από όλο το νησί της Λέσβου.
Η Ιερά Μονή Αγίου Ραφαήλ είναι ένα από τα πιο σημαντικά και δημοφιλή προσκυνήματα της Λέσβου. Βρίσκεται στο χωριό Θερμή, στο λόφο των Καρυών, όπου κάποτε υπήρχε ένα παλιό μοναστήρι που καταστράφηκε από τους Τούρκους το 1463. Εκεί μαρτύρησαν οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη, που αποκαλύφθηκαν μετά από 500 χρόνια μέσα από όραμα και ευχές πιστών. Το 1959 βρέθηκαν τα λείψανά τους και από τότε ξεκίνησε η ανέγερση της νέας μονής, που εγκαινιάστηκε το 1969. Η μονή διαθέτει δύο ναούς, αφιερωμένους στον Άγιο Ραφαήλ και στην Κοίμηση της Θεοτόκου, και φυλάσσει την εικόνα της Παναγίας που είχε κρύψει ο Άγιος Ραφαήλ πριν πεθάνει. Η μονή είναι γνωστή για τη φιλοξενία, τη φιλανθρωπία και τη συγγραφική δράση της πρώην ηγουμένης, μητέρας Ευγενίας, που εξέδωσε πάνω από 150 βιβλία για τους νεοφανείς αγίους και τη χριστιανική παιδεία. Η μονή γιορτάζει στις 9 Απριλίου, όπου γίνεται μεγάλη λιτάνευση με τη συμμετοχή χιλιάδων προσκυνητών.
Τα λείψανα τους βρέθηκαν το 1959, όταν επί των εργασιών για την ανέγερση ενός νέου Παρεκκλησίου, αποκαλύφθηκε ένας τάφος με ανθρώπινο σκελετό που ευωδίαζε και είχε στο στόμα του ένα κεραμίδι με χαραγμένο σταυρό. Από τότε, οι Άγιοι φέρθηκαν ως «ζωντανοί» και φωτίζουν με τη χάρη και τη δύναμή τους όλους όσους προσφεύγουν σ' αυτούς.
Η μονή σήμερα είναι γυναικείο κοινόβιο και διέπεται από βυζαντινή αρχιτεκτονική. Διαθέτει δύο ναούς, αφιερωμένους στους Αγίους και στη Γέννηση της Θεοτόκου, που φυλάσσουν πλήθος ευλογημένων εικόνων, λειψάνων και εκθέμάτων. Δίπλα στη μονή λειτουργεί και μουσείο.
Η πρωτοχρονιά στην Ελλάδα είναι μια από τις πιο σημαντικές και διασκεδαστικές γιορτές του χρόνου. Οι Έλληνες έχουν πολλά έθιμα και παραδόσεις που σχετίζονται με την αλλαγή του χρόνου, όπως η κοπή της βασιλόπιτας, η σμίξη με την οικογένεια και τους φίλους. Στην Ελλάδα είναι επίσης μια ευκαιρία για να εκφράσουμε τις ευχές μας για το νέο έτος και να αφήσουμε πίσω τα προβλήματα και τις ανησυχίες του παρελθόντος. Η πρωτοχρονιά στην Ελλάδα είναι μια γιορτή γεμάτη χαρά, αγάπη και ελπίδα.
Πρωτοχρονιάτικα έθιμα στην Ελλάδα.
Η Πρωτοχρονιά είναι μια από τις πιο σημαντικές και λαμπρές γιορτές του χρόνου, που συνδυάζει τη χαρά της αλλαγής του έτους με την ελπίδα για καλύτερες μέρες. Σε όλη την Ελλάδα υπάρχουν διάφορα πρωτοχρονιάτικα έθιμα που αποσκοπούν στην ευτυχία, την ευημερία και την καλή τύχη των ανθρώπων. Κάποια από αυτά είναι πανελλήνια, ενώ κάποια άλλα είναι τοπικά και αντικατοπτρίζουν τη λαϊκή παράδοση και τη μοναδικότητα κάθε περιοχής.
Ένα από τα πιο γνωστά και διαδεδομένα πρωτοχρονιάτικα έθιμα είναι η κοπή της Βασιλόπιτας, μια γλυκιά ή αλμυρή πίτα που μέσα της κρύβεται ένα φλουρί, δηλαδή ένα νόμισμα ή ένα άλλο μεταλλικό αντικείμενο. Κόβεται συνήθως στο πρωτοχρονιάτικο τραπέζι, μετά τη λήξη του γεύματος, και μοιράζεται σε όλους τους παρευρισκόμενους, το πρώτο κομμάτι είναι του Χριστού. Όποιος βρει το φλουρί θεωρείται ότι είναι ο τυχερός της χρονιάς και περιμένει να δεχθεί δώρα και ευχές από τους υπόλοιπους. Το έθιμο αυτό φέρεται να προέρχεται από τη βυζαντινή εποχή, όπου ο αυτοκράτωρ Βασίλειος ο Δ' (958-1025), τοποθέτησε νομίσματα σε γλυκές πίτες, εξέφραζε τη γενναιόδωρή δωρεά του στους φτωχότερους. Σύμφωνα με το έθιμο, η βασιλόπιτα κόβεται σε κομμάτια και δίνεται σε όλα τα μέλη της οικογένειας ή της παρέας, από τον πιο μεγάλο στον πιο μικρό. Όποιος βρει το φλουρί στο κομμάτι του θεωρείται ότι θα έχει τύχη και ευλογία για όλη τη χρονιά. Υπάρχουν διάφορες συνταγές για τη βασιλόπιτα, ανάλογα με την περιοχή και την προτίμηση του κάθε ζαχαροπλάστη. Κάποιες είναι σαν κέϊκ, και κάποιες σαν τσουρέκι. Συχνά στολίζονται με αμύγδαλα, σουσάμι, ζάχαρη ή γλάσο.
Αυτές της ημέρες ψάλλονται τα κάλαντα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, τα κάλαντα είναι ένα παραδοσιακό έθιμο που διατηρείται ζωντανό στην Ελλάδα και συνδέεται με τις μεγάλες χριστιανικές εορτές. Είναι δημοτικά τραγούδια που εκφράζουν ευχές και εγκώμια για τη γέννηση του Χριστού, την Πρωτοχρονιά και τα Θεοφάνεια. Ψάλλονται από παιδιά ή ενήλικες που πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι ή από κατάστημα σε κατάστημα, ζητώντας φιλοδώρημα ή γλυκίσματα, τα παλιά χρόνια έδιναν αυγά. Τα κάλαντα συχνά συνοδεύονται από μουσικά όργανα όπως το τρίγωνο, το λαούτο, τη λύρα, τη φλογέρα και άλλα. Τα κάλαντα έχουν βυζαντινή και αρχαιοελληνική κληρονομιά και αποτελούν μέρος του λαϊκού πολιτισμού.
Το έθιμο του ποδαρικού με το ρόδι είναι ένα από τα πιο δημοφιλή και αρχαία έθιμα της Πρωτοχρονιάς στην Ελλάδα. Σύμφωνα με αυτό, ο πρώτος που μπαίνει σε ένα σπίτι τη νέα χρονιά πρέπει να είναι κάποιος καλότυχος και γουρλής, που θα φέρει ευλογία και αφθονία στους κατοίκους. Επίσης, πρέπει να μπει με το δεξί πόδι, για να πάει καλά η χρονιά. Μόλις μπει, ρίχνει με δύναμη ένα ρόδι στο κατώφλι, ώστε να σπάσει και να σκορπίσουν τα σπόρια του στο πάτωμα. Το ρόδι είναι σύμβολο της γονιμότητας, της αγάπης και της ευημερίας, και όσο πιο πολλά σπόρια βγουν, τόση μεγαλύτερη θα είναι η καλοτυχία. Το έθιμο αυτό φέρεται να προέρχεται από την αρχαία Ελλάδα, όπου το ρόδι ήταν αφιερωμένο στη θεά Δήμητρα, την προστάτιδα των καρπών και των εποχών. Σήμερα, πολλές ελληνικές οικογένειες διατηρούν ακόμη αυτό το όμορφο και συμβολικό έθιμο, ευχόμενες για μία χρονιά γεμάτη υγεία, αγάπη και ευτυχία.
Στα γύρω χωριά της βόρειας Λέσβου χρησιμοποιούν μία στάμνα (ένα κμάρ) με νερό πάνω του τοποθετούσαν ένα ρόδι και ένα κλαδί ελιάς, την Πρωτοχρονιά μετά την εκκλησία μπαίναν στο σπίτι με το δεξί πόδι, ο πρώτος που θα έμπαινε συνήθως, ένα παιδί έκανε το ποδαρικό, κυλούσε το ρόδι μέσα στο σπίτι τρεις φορές και μετά το έσπαγε στο πάτωμα με δύναμη, και έκανε μία ευχή που έλεγε. Όπως σκόρπισε το ρόδι έτσι να σκορπίσουν τα καλά μέσα στο σπίτι. Μετά η νοικοκυρά του σπιτιού έπαιρνε τη στάμνα και έριχνε νερό στο ρόδι.
Το «αμίλητο νερό» είναι ένα παραδοσιακό έθιμο της Μυτιλήνης, που τηρείται την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Σύμφωνα με το έθιμο, οι πιστοί πηγαίνουν στην εκκλησία της Παναγίας της Φανερωμένης και παίρνουν νερό από το αγίασμα. Το νερό αυτό θεωρείται αγιασμένο και φέρνει καλή τύχη στο σπίτι. Οι πιστοί πρέπει να μεταφέρουν το νερό χωρίς να μιλήσουν σε κανέναν, γι' αυτό και λέγεται «αμίλητο». Με το νερό αυτό ραντίζουν τις γωνίες του σπιτιού και σπάζουν ένα ρόδι στην είσοδο για αφθονία και ευλογία.
Οι πρωτοχρονιάτικες εκδηλώσεις στη Μυτιλήνη είναι μία μαγική εμπειρία για τους μικρούς και μεγάλους φίλους. Στην Ερμού, ο κόσμος μπορεί να κάνει τις πρωτοχρονιάτικες αγορές του και να απολαύσει τη μουσική από διάφορα συγκροτήματα που παίζουν στους δρόμους. Μία ωραία εκδήλωση για τους μικρούς μας φίλους είναι ο ερχομός του Άη Βασίλη στο χωριό του. Ο Άη Βασίλης ξεκινά με την άμαξα του από την πάνω σκάλα και θα καταλήξει στο χωριό του με τη συνοδεία των ξωτικών. Εκεί, θα δώσει δώρα στα παιδιά και θα φωτογραφηθεί μαζί τους. Οι πρωτοχρονιάτικες εκδηλώσεις στη Μυτιλήνη είναι μία υπέροχη ευκαιρία για να γνωρίσετε την πόλη και να διασκεδάσετε με την οικογένειά σας.
Τα Χριστούγεννα είναι μια από τις πιο σημαντικές και δημοφιλείς γιορτές του χριστιανικού κόσμου. Συμβολίζουν τη γέννηση του Ιησού Χριστού και την ελπίδα για ειρήνη και αγάπη. Η περίοδος τον Χριστουγέννων ξεκινά από την 25η Δεκεμβρίου και εκτείνεται ως την Πρωτοχρονιά και τα Θεοφάνια. Γιορτάζονται σε διάφορες ημερομηνίες ανάλογα με την εκκλησιαστική παράδοση κάθε χώρας, αλλά η πιο διαδεδομένη είναι η 25η Δεκεμβρίου. Συνδέονται με πολλά έθιμα και συμβολισμούς, όπως η διακόσμηση του σπιτιού με στολίδια και φωτάκια, το στολισμα του χριστουγεννιάτικου δέντρου και της φάτνης, η ανταλλαγή δώρων και ευχών, η παρουσία του Άγιου Βασίλη και των καλικάντζαρων, η προετοιμασία και απόλαυση παραδοσιακών εδεσμάτων και γλυκών. Τα Χριστούγεννα είναι μια ευκαιρία για να συγκεντρωθούμε με τους αγαπημένους μας, να μοιραστούμε χαρές και λύπες, να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας για ό,τι έχουμε και να βοηθήσουμε όπου μπορούμε.
Τα Χριστούγεννα στην Μυτιλήνη είναι μια μαγική εμπειρία για μικρούς και μεγάλους. Η πόλη γεμίζει με φώτα, χρώματα και μουσική, και προσφέρει πλούσιο πρόγραμμα εκδηλώσεων για όλα τα γούστα. Τα Χριστούγεννα ξεκινούν με τη φωταγώγηση του χριστουγεννιάτικου δέντρου. Στο Δημοτικό Κήπο, το Χριστουγεννιάτικο Χωριό δημιουργεί ένα ονειρικό σκηνικό, με καρουζέλ, τρενάκι, παιχνίδια, γλυκίσματα και ροφήματα. Εκεί, τα παιδιά μπορούν να δουν το σπίτι της Δημοτικής Βιβλιοθήκης, να δανειστούν βιβλία, να ακούσουν παραμύθια και να συμμετάσχουν σε δράσεις. Στο Δημοτικό Θέατρο, οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν ρεσιτάλ κιθάρας, συναυλίες κλασσικής μουσικής, παιδικές θεατρικές παραστάσεις και χορό. Στην Μυτιλήνη είναι μια ευκαιρία να ζήσουμε τη χαρά, τη γλυκύτητα και τη γενναιοδωρία των εορτών.
Στην Ελλάδα, υπάρχουν πολλά και διάφορα έθιμα που συνδέονται με τη γέννηση του Ιησού Χριστού και την ευχή για καλή χρονιά. Ας δούμε μερικά από αυτά:
- Το χριστουγεννιάτικο δέντρο: Πρόκειται για ένα έθιμο που εισήχθη στην Ελλάδα από την εποχή του βασιλιά Όθωνα, που προέρχεται από τη Γερμανία. Το δέντρο συμβολίζει τη ζωή και την αναγέννηση και στολίζεται με φωτάκια, στολίδια και με ένα αστέρι στην κορυφή.
- Τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα: Είναι τραγούδια που λέγονται από τα παιδιά στις πόρτες των σπιτιών, για να ευχηθούν χαρά και ευλογία στους κατοίκους. Συχνά συνοδεύονται από μουσικά όργανα όπως τρίγωνο, λύρα ή φλογέρα. Οι νοικοκυρές ανταμείβουν τα παιδιά με λεφτά, γλυκά ή φρούτα.
Τα Χριστούγεννα είναι μια εποχή γιορτής και συγκέντρωσης με τους αγαπημένους μας. Ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία των Χριστουγέννων είναι το φαγητό, που συχνά αποτελεί έκφραση αγάπης και φιλοξενίας. Κάθε περιοχή της Ελλάδας έχει τα δικά της παραδοσιακά φαγητά των Χριστουγέννων, που αντικατοπτρίζουν την τοπική κουλτούρα και τη γεωγραφία. Μερικά από τα πιο δημοφιλή φαγητά των Χριστουγέννων στην Ελλάδα είναι:
- Η γαλοπούλα γεμιστή με κιμά, ρύζι, κουκουνάρια και σταφίδες. Αυτό είναι ένα φαγητό που προέρχεται από τη δυτική επιρροή και συμβολίζει την πλούσια και γεμάτη γεύση των Χριστουγέννων.
- Το χοιρινό με σέλινο (σελινάτο φρικασέ). Αυτό είναι ένα φαγητό που προέρχεται από τη βυζαντινή περίοδο και συμβολίζει τη συμφωνία και τη συμβίωση με τη φύση.
- Η πρωτοχρονιάτικη βασιλόπιτα, που είναι ένα γλυκό ψωμί με ένα κριμένο φλουρί μέσα. Αυτό είναι ένα φαγητό που προέρχεται από τη βυζαντινή περίοδο και συμβολίζει την ευχή για καλή τύχη και ευλογία για το νέο έτος.
Η ελιά είναι ένα από τα πιο σημαντικά δέντρα της Μεσογείου, καθώς παράγει ένα από τα πιο υγιεινά και πολύτιμα λάδια. Για να διατηρήσουμε την υψηλή ποιότητα και ποσότητα του ελαιολάδου, πρέπει να φροντίζουμε τις ελιές μας με τη σωστή λίπανση και ενσωμάτωση λιπάσματος. Η λίπανση είναι μία από τις βασικές καλλιεργητικές φροντίδες που επηρεάζουν την απόδοση και την ποιότητα των ελαιώνων.
Η λίπανση των ελαιώνων γίνεται με δύο τρόπους: μέσω του εδάφους και μέσω του φυλλώματος. Η λίπανση μέσω του εδάφους γίνεται με τη χρήση κοκκωδών λιπασμάτων, που διαλύονται στο νερό και απορροφώνται από τις ρίζες των δέντρων. Τα κοκκώδη λιπάσματα έχουν το πλεονέκτημα ότι δεν προκαλούν μόλυνση στο υδροφόρο ορίζοντα και δεν τρέφουν παράσιτα (χόρτα) όταν χρησιμοποιούνε σωστά. Η σωστή εφαρμογή των κοκκώδων λιπασμάτων γίνεται με τη δημιουργία **υπόγειων αυλάκων** γύρω από το δένδρο, σε βάθος 10-15 cm και σε απόσταση ίση ή λίγο μικρότερη από την κόμη των δέντρων. Σε αυτές τις αυλακές βάζουμε ένα με ανάμνηση κιλό λίπασμα ανάλογα με το δέντρο. Αφήνουμε να διαλυθεί με βροχή ή πότισμα και σκεπάζουμε με χώμα.
Τα κοκκώδες λιπάσματα για την ελιά είναι ιδανικά για να ενισχύσουν την ανάπτυξη, την ανθοφορία και την καρποφορία των δένδρων. Τα λιπάσματα αυτά περιέχουν άζωτο, φώσφορο, κάλιο, μαγνήσιο και βόριο, ουσίες που συμβάλλουν στη βελτίωση της ποιότητας και της ποσότητας των ελιών. Το άζωτο ευνοεί τη φωτοσύνθεση και τη δημιουργία χλωροφύλλης, ο φώσφορος βοηθά στη διαμόρφωση των λουλουδιών και των καρπών, το κάλιο ενισχύει την αντοχή των δένδρων στις ασθένειες και τις ακραίες συνθήκες, το μαγνήσιο συμμετέχει στη σύσταση του πυρήνα των ελιών και το βόριο δρα ως καταλύτης για τη μεταφορά θρεπτικών συστατικών.
Για να επωφεληθείτε από τα οφέλη των κοκκωδών λιπασμάτων για την ελιά, πρέπει να ακολουθήσετε τις συστάσεις των κατασκευαστών για τη δοσολογία και τη συχνότητα εφαρμογής και να συμβουλευτείτε τον γεωπόνο σας. Συνήθως, πρέπει να βάλουμε 1-2 kg λιπάσματος ανά δένδρο (ανάλογα με την ηλικία και το μέγεθός του) δύο φορές το χρόνο: μία στη φάση της αφύπνισης (Φεβρουάριο-Μάρτιο) και μία στη φάση του πάχυνσης (Ιούλιο-Αύγουστο). Μετά από κάθε λίπανση, πρέπει να γίνεται πότισμα για να διευκολυνθεί η διάχυση και η απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών.
Ένα συχνό λάθος που κάνουν οι καλλιεργητές της ελιάς είναι να ρίχνουν το λίπασμα πάνω από την ελιά και να φεύγουν, χωρίς να το ενσωματώσουν στο έδαφος. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την εξάτμιση του λιπάσματος και τη δημιουργία ευνοϊκών συνθηκών για την ανάπτυξη παρασίτων με αποτέλεσμα να καλλιεργούμε χόρτα, και ένα μέρος του λιπάσματος να παρασέρνετε μετά από μια δυνατή βροχή και να καταλήγει στον υδροφόρο ορίζοντα. Γι' αυτό, **δεν συστήνεται** αυτή η μέθοδος λίπανσης.
Η λίπανση μέσω του φυλλώματος γίνεται με τη χρήση **διαφυλλικών λιπασμάτων**, που είναι υγρά ή σκόνες που διαλύονται στο νερό και ψεκάζονται στο φυλλώμα των δένδρων. Τα διαφυλλικά λιπάσματα έχουν το πλεονέκτημα ότι είναι γρήγορης και αποδοτικής δράσης, και μπορούμε να ρυθμίζουμε εύκολα τη σύστασή τους ανάλογα με τη φάση ανάπτυξης και τις απαιτήσεις των δέντρων.
Οι Γιουρούκοι ήταν ένας νομαδικός λαός που κατάγονταν από τη Μικρά Ασία και είχαν τη δική τους γλώσσα και πολιτισμό. Στη Λέσβο, οι Γιουρούκοι εγκαταστάθηκαν σε διάφορες περιοχές του νησιού, κυρίως στα ορεινά χωριά, όπου ζούσαν σε αντίσκηνα ή μικρές καλύβες. Ασχολούνταν με την κτηνοτροφία, τη ξυλοκοπία και τη χειροτεχνία. Είχαν ιδιαίτερα έθιμα και πίστευαν στον Ισλάμ, αλλά συμπαθούσαν τους Χριστιανούς και τιμούσαν την Παναγία. Μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1923, οι Γιουρούκοι αποχώρησαν από τη Λέσβο και επέστρεψαν στη Μικρά Ασία. Σήμερα, υπάρχουν ακόμη Γιουρούκοι σε διάφορες περιοχές της Τουρκίας και των γειτονικών χωρών.
Οι Γιουρούκοι είναι μια Τουρκική εθνοτική ομάδα που κατάγεται από τους Ογκούζους, ορισμένοι από τους οποίους είναι νομάδες και κατοικούν κυρίως στα βουνά της Ανατολίας και εν μέρει στη Βαλκανική χερσόνησο. Το όνομά τους προέρχεται από το τουρκικό ρήμα yürü- (yürümek σε απαρέμφατο), που σημαίνει "να περπατάω", με τη λέξη yörük ή yürük να χαρακτηρίζει "εκείνους που περπατάνε, περιπλανώμενοι".
Υπάγονταν στο Γιουρούκ Σαντζάκ, (τουρκ. Yörük Sancağı) που δεν ήταν μια εδαφική μονάδα όπως τα άλλα Σαντζάκ, αλλά μια ξεχωριστή οργανωτική μονάδα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Σύμφωνα με κάποιους, εκείνες οι φυλές που διέμεναν στην ανατολή του ποταμού Κίζιλ Ιρμάκ ονομάζονται Τουρκμένοι και εκείνες στη δύση Γιουρούκοι. Και οι δύο όροι χρησιμοποιήθηκαν μαζί σε οθωμανικές πηγές για τους Δουλκάδηρληδες Τουρκμένους που διέμεναν στη Μάρα και τη γύρω περιοχή.
Οι Γιουρούκοι είχαν μεταφερθεί από το Ικόνιο, οι λεγόμενοι Κόνιαροι, στη Μακεδονία μετά την κατάκτησή της, για να κρατούν σε υποταγή τους χριστιανούς, που κατοικούσαν στις πεδιάδες και στους λόφους υποχρεώνονταν να δίνουν, κατά ορισμένες οικογένειες, ένα ορισμένο αριθμό ανδρών (Γιουρούκ ασκέρί) που διοικούνταν από τον Γιουρούκ Μπέη.
Ένα από τα πιο παραδοσιακά και χαρακτηριστικά έθιμα της Αποκριάς στην Λέσβο είναι αυτό που αναβιώνει κάθε χρόνο στην Αγία Παρασκευή, ένα γραφικό χωριό στο κέντρο του νησιού. Το έθιμο ονομάζεται «Γιουνιά» και έχει τις ρίζες του από την περίοδο της τουρκοκρατίας, όπου οι Γιουρούκοι, ερχόταν στην Αγία Παρασκευή να γλεντήσουν στα καφενεία μαζί με τους ντόπιους. Οι Γιουρούκοι φορούσαν άσπρές στολές με κόκκινο φέσι. Το έθιμο διατηρήθηκε μέχρι σήμερα και κάθε χρόνο, το Σάββατο πριν την καθαρή Δευτέρα, οι κάτοικοι της Αγίας Παρασκευής ντύνονται σαν Γιουρούκοι και περπατάνε στους δρόμους, χορεύουν, τραγουδάνε και δίνουν μία αλλόκοτη και χαρμόσυνη νότα στη γιορτή όπου επιτρέπονται τα αδιάντροπα λόγια.
Τα Άγια Θεοφάνια είναι μια από τις πιο σημαντικές και παραδοσιακές γιορτές της Ελλάδας, που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 6 Ιανουαρίου. Σε αυτή τη μέρα, οι Χριστιανοί τιμούν τη βάπτιση του Ιησού στον ποταμό Ιορδάνη από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή και την επιφάνεια της Αγίας Τριάδας. Σε πολλές περιοχές της χώρας, διοργανώνονται εκδηλώσεις και εθίματα που συνδέονται με τη γιορτή, όπως ο αγιασμός των υδάτων και η βουτιά για το σταυρό.
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά και γνωστά εθίμα της Θεοφανίας είναι αυτό που λαμβάνει χώρα στην Λέσβο, μία νησιωτική περιφέρεια στο βόρειο Αιγαίο. Εκεί, μετά τη λειτουργία στους ναούς, ο κλήρος και ο λαός κατευθύνονται προς τη θάλασσα, όπου ο παπάς ευλογεί τα νερά και ρίχνει ένα σταυρό από την εξέδρα. Στη συνέχεια, νέοι και νέες βουτάνε στο κρύο νερό για να βγάλουν το σταυρό και να το φέρουν στη στεριά. Ο νικητής λαμβάνει ευχές για καλή χρονιά.
Το έθιμο αυτό αποδίδεται σε μία παλαιά Λεσβιακή πίστη, που λέει ότι από τη βουτιά γίνεται δυναμωμένη η φύση και αφθόνηση στη γη. Επίσης, συμβολίζει τη νίκη του φωτός επί του σκότους και τη δύναμη του νερού ως πηγή ζωής. Γι' αυτό, πέρα από τους νέους, βουτάνε και γυναίκες που επιθυμούν ν' αποκτήσουν παιδί. Το έθιμο δείχνει επίσης τη δυναμική και τη χαρά των Λέσβιων, που δε φοβούνται ν' αψηφήσουν τo ψύχoς.
Οι Απόκριες είναι μια παραδοσιακή γιορτή που γιορτάζεται σε όλη την Ελλάδα με διαφορετικούς τρόπους και έθιμα. Συνδέονται με την περίοδο του Τριωδίου, που είναι η προετοιμασία για τη νηστεία και την ανάσταση του Πάσχα. Οι άνθρωποι μεταμφιέζονται, χορεύουν, τραγουδούν και διασκεδάζουν, αφήνοντας πίσω τους τις ανησυχίες και τα προβλήματα.
Σε κάθε περιοχή της χώρας υπάρχουν διαφορετικά καρναβάλια και αποκριάτικα έθιμα, που αντικατοπτρίζουν τη λαϊκή παράδοση και τη λαογραφία.
Οι αποκριές στην Λέσβο είναι μια παράδοση που συνδυάζει το παλιό με το νέο, το λαϊκό με το σύγχρονο, τη σάτιρα με τη χαρά. Σε διάφορα χωριά και πόλεις του νησιού, οι κάτοικοι και οι επισκέπτες γιορτάζουν με παρελάσεις, αρματωλίκια, ζαχαρομουτζουρώματα, θεατρικές επιθεωρήσεις, γλέντια και πάρτι. Το κλίμα είναι ανοιχτόχερο και φιλόξενο, η μουσική είναι δυνατή και χορευτική, τα φαγητά είναι νόστιμα και πλούσια. Η Λέσβος δείχνει την πολυμορφία και την πληθωρικότητά της σε αυτή τη γιορτή των χρωμάτων και των αποκρυπτήσεων.
Με σύμμαχο τον καλό καιρό πραγματοποιήθηκε και φέτος η παρέλαση για την εθνική μας επέτειο της 28η Οκτωβρίου στην προκυμαία Μυτιλήνης, όπου πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η επίσημη τελετή, στην προκυμαία της πόλης συγκεντρώθηκαν χιλιάδες πολίτες αλλά και επισκέπτες από άλλες περιοχές, για να τιμήσουν την εθνική επέτειο και να απολαύσουν το θέαμα της στρατιωτικής και πολιτικής παρελάσεις. Το έναυσμα της πολιτικής έδωσε η φιλαρμονική του Δήμου Μυτιλήνης, στην πολιτική παρέλαση συμμετείχαν μαθητές από τα δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια και διάφορα άλλα σωματεία της Μυτιλήνης. Μετά το τέλος της πολιτικής η φιλαρμονική του Δήμου Μυτιλήνης αποχώρησε και τη θέση της πήρε η στρατιωτική μπάντα της 98 ΑΔΤΕ όπου παρέλασαν οι στρατιωτικές δυνάμεις. Η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου αποδείχθηκε για ακόμη μία φορά μια μέρα γεμάτη χρώμα, χαρά και εθνική υπερηφάνεια για τους κατοίκους και τους επισκέπτες της Μυτιλήνης.
Το ΌΧΙ του Μεταξά.
Η 28η Οκτωβρίου είναι μια ημέρα που συμβολίζει την πατριωτική υπερηφάνεια και το ηρωισμό του ελληνικού λαού. Την ημέρα αυτή, το 1940, ο πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς απέρριψε με ένα αποφασιστικό "ΟΧΙ" το τελεσίγραφο του Μουσολίνι, που ζητούσε την παράδοση της χώρας στο φασισμό. Αυτή η απάντηση σήμαινε πόλεμο, αλλά και αντίσταση, αξιοπρέπεια και ελευθερία. Ο ελληνικός στρατός και ο λαός αντιμετώπισαν με γενναιότητα και θυσία τους εισβολείς, πετυχαίνοντας σπουδαίες νίκες στα βουνά και στη θάλασσα. Η 28η Οκτωβρίου είναι μια εθνική γιορτή, που τιμά τους πεσόντες και τους επιζώντες του πολέμου, και μας υπενθυμίζει τη δύναμη και την αξία του "ΟΧΙ".
Το ΌΧΙ στις μέρες μας.
Το ΌΧΙ είναι μια λέξη που έχει σημαντική ιστορική και πολιτική χροιά στην Ελλάδα. Συμβολίζει την αντίσταση του ελληνικού λαού στην ιταλική επίθεση το 1940. Το ΌΧΙ εκφράζει την υπερηφάνεια, την αξιοπρέπεια και την κυριαρχία του ελληνικού έθνους, αλλά και την ανάγκη για δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη. Το ΌΧΙ δεν είναι μόνο μια αρνητική απάντηση, αλλά και μια θετική δέσμευση για το μέλλον.
Ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος.
Ο ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940 ήταν μια από τις πιο σημαντικές στιγμές της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Η Ελλάδα αντιμετώπισε με θάρρος και αξιοπρέπεια την επίθεση της φασιστικής Ιταλίας, που επιδίωκε να επεκτείνει την επιρροή της στα Βαλκάνια και να αποδείξει την ισχύ της στους γερμανούς συμμάχους της. Η Ελλάδα απέρριψε το τελεσίγραφο που της απέστειλε ο Μουσολίνι μέσω του προξένου του στην Αθήνα, και αντέδρασε με αποφασιστικότητα στην Ιταλική εισβολή από την Αλβανία. Ο Ελληνικός στρατός κατάφερε να απωθήσει τους επίδοξους κατακτητές και να προχωρήσει βαθιά μέσα στο αλβανικό έδαφος, καταλαμβάνοντας μέρος της Βόρειας Ήπειρου. Η ελληνική νίκη εξέπληξε όχι μόνο τους Ιταλούς, αλλά και όλο τον υπόλοιπο κόσμο, που δεν περίμενε ότι μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα θα μπορούσε να αντισταθεί σε μια μεγάλη δύναμη όπως η Ιταλία. Η ελληνική αντίσταση δημιούργησε προβλήματα στους Γερμανούς, που αναγκάστηκαν να εισβάλουν και αυτοί την Ελλάδα για να βγάλουν τους συμμάχους τους από το αδιέξοδο.
Ιωάννης Μεταξάς
Ο Ιωάννης Μεταξάς ήταν ένας Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός, που ανέλαβε την εξουσία στην Ελλάδα με ένα πραξικόπημα το 1936 και κυβέρνησε με δικτατορικό τρόπο μέχρι το θάνατό του το 1941. Είναι γνωστός για την απάντησή του «ΟΧΙ» στο ιταλικό τελεσίγραφο το 1940, που οδήγησε στον ελληνοϊταλικό πόλεμο και στην αντίσταση της Ελλάδας ενάντια στο φασισμό.
Ο Μεταξάς γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1871 και σπούδασε στη Σχολή Ευελπίδων. Συμμετείχε στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 και στους βαλκανικούς πολέμους του 1912-1913. Ήταν υπουργός στρατιωτικών στην κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου και αργότερα απέχθηκε από αυτόν λόγω του εθνικού διχασμού. Εξορίστηκε στη Γαλλία και στην Ιταλία και επέστρεψε με τη νίκη των φιλοβασιλικών δυνάμεων. Δημιούργησε το δικό του πολιτικό κόμμα, τους ελευθεροφρόνων, και υπηρέτησε ως υπουργός συγκοινωνιών και εσωτερικών.
Το 1936, με τη βοήθεια του βασιλέως Γεωργίου Β', πραγματοποίησε ένα πραξικόπημα και απέδωσε στο εαυτό του απόλυτη εξουσία.
Ο Μπενίτο Μουσολίνι.
Ο Μπενίτο Μουσολίνι ήταν ο δικτάτορας της Ιταλίας από το 1922 μέχρι το 1943. Ο Μουσολίνι είχε φιλοδοξίες να δημιουργήσει μια νέα ρωμαϊκή αυτοκρατορία και να επεκτείνει την επιρροή της Ιταλίας στην Ευρώπη και την Αφρική. Για αυτό το λόγο, επιτέθηκε σε διάφορες χώρες, μεταξύ των οποίων και στην Ελλάδα.
Η επίθεση του Μουσολίνι στην Ελλάδα έγινε στις 28 Οκτωβρίου 1940, όταν ο πρέσβης της Ιταλίας στην Αθήνα, Εμάνουελ Γκράτσι, παρέδωσε στον πρωθυπουργό της Ελλάδας, Ιωάννη Μεταξά, ένα υπόμνημα με το οποίο απαιτούσε την παράδοση στρατιωτικών βάσεων και εδαφών στους Ιταλούς. Ο Μεταξάς απέρριψε κατηγορηματικά το υπόμνημα και απάντησε με το διάσημο «Όχι».
Αυτή η απάντηση πυροδότησε την εισβολή των ιταλικών στρατευμάτων από την γειτονική Αλβανία, που βρισκόταν υπό την κατοχή τους. Οι Έλληνες όμως αμύνθηκαν με αξιοθαύμαστο τρόπο και κατάφεραν να απωθήσουν τους εισβολείς πέρα από τα σύνορα.
Η αγωνία και το πάθος των Ελλήνων για τη διάσωση της πατρίδας τους εξέπληξε και εξόργισε το φιλόδοξο δικτάτορα, που δεν μπόρεσε να κυριεύσει μία μικρή και φαιδρή χώρα.
Ο πόλεμος με τους Ιταλούς διήρκεσε μέχρι τo 1941, όταν με τη βοήθεια των Γερμανών ο Μουσολίνι κατέστρεψε την Ελλάδα και την έβαλε στην κατοχή του. Ο Μουσολίνι απέτυχε να κάνει την Ελλάδα μέρος του Ιταλικού αυτοκρατορικού συστήματος. Αλλά συνάντησε μαζική αντίσταση και στη δική του κρίση εξουσίας.
Το 1943, Το Μεγάλο Φασιστικό Συμβούλιο θα τον απαλλάξει από τα καθήκοντά του και την επόμενη μέρα με εντολή του βασιλιά θα συλληφθεί. Θα απελευθερωθεί με την βοήθεια των Γερμανών κομάντο του Χίτλερ, θα ιδρύσει την Ιταλική Κοινωνική Δημοκρατία, η δημοκρατία του Σάλο όπως είναι γνωστή.
Το 1945 ο Μουσολίνι προσπάθει να διαφύγει από τη χώρα για την Αυστρία μεταμφιεσμένος σε Γερμανό Στρατιώτη, αναγνωρίζεται από τους κομμουνιστές παρτιζάνους και συλλαμβάνεται, θα εκτελεστεί μαζί με την ερωμένη του Klaretta Petátsi στο Τζουλίνο της επαρχίας Κόμο.
Η Επίθεση του Χίτλερ στην Ελλάδα.
Ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν ο ναζιστής ηγέτης που επιτέθηκε στην Ελλάδα το 1941, μετά την αποτυχία της Ιταλίας να κατακτήσει τη χώρα. Η εισβολή του Χίτλερ έφερε στην Ελλάδα τη χιτλερική Νέα Τάξη, μια τάξη πολιτική βίας, τρομοκρατίας και γενοκτονίας. Οι Γερμανοί κατέστρεψαν πολλά χωριά, λεηλάτησαν τους πόρους της χώρας και συγκέντρωσαν και εξόντωσαν χιλιάδες Εβραίους. Η ελληνική αντίσταση αγωνίστηκε με όπλα και με πνεύμα ενάντια στους κατακτητές, δημιουργώντας μια ελεύθερη ζώνη στα βουνά. Η κατοχή του Χίτλερ σήμαινε για τους Έλληνες πείνα, φόβο και θυσίες, αλλά και αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη και πίστη στην ελευθερία.
Τα Δεκεμβριανά γνωστά και ως μάχη της Αθήνας.
Τα Δεκεμβριανά ήταν ένα από τα πιο τραγικά γεγονότα στη νεότερη ιστορία της Ελλάδας. Συνέβησαν μετά την απελευθέρωση της χώρας από τους Γερμανούς κατακτητές, όταν οι πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές μεταξύ των αντιστασιακών δυνάμεων και των κυβερνητικών-βρετανικών δυνάμεων οδήγησαν σε ένοπλη σύγκρουση. Η αφορμή για την έκρηξη της βίας ήταν η αιματηρή καταστολή ενός συλλαλητηρίου του ΕΑΜ στην πλατεία Συντάγματος στις 3 Δεκεμβρίου 1944, όπου σκοτώθηκαν 33 διαδηλωτές και τραυματίστηκαν 148. Από εκεί και πέρα, η Αθήνα μετατράπηκε σε πεδίο μάχης, όπου επί 37 μέρες αγωνίστηκαν μέχρις εξάντλησης αγωνιστές του ΕΛΑΣ και βρετανοί και κυβερνητικοί στρατιώτες. Ο απολογισμός των Δεκεμβριανών ήταν βαρύς: πάνω από 1.000 νεκροί, 4.000 τραυματίες και 40.000 συλλήψεις από τη μεριά του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ και 300 νεκροί, 1.400 τραυματίες και 1.000 αγνοούμενοι από τη μεριά των βρετανο-κυβερνητικών δυνάμεων.
Η Συμφωνία της Βάρκιζας.
Η Συμφωνία της Βάρκιζας ήταν μια συμφωνία που υπογράφτηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1945 ανάμεσα στην κυβέρνηση του Γεωργίου Πλαστήρα και το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ), με τη μεσολάβηση των Βρετανών. Σκοπός της συμφωνίας ήταν να λύσει την πολιτική και στρατιωτική κρίση που είχε δημιουργηθεί μετά το τέλος της γερμανικής κατοχής, όταν οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ, του στρατιωτικού βραχίονα του ΕΑΜ, είχαν συγκρουστεί με τις βρετανικές και κυβερνητικές δυνάμεις στα γνωστά ως Δεκεμβριανά.
Η συμφωνία προέβλεπε τη διάλυση του ΕΛΑΣ, τη δημοκρατική αποκατάσταση, τη διοργάνωση ελεύθερων εκλογών, τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το συνταγματικό πολίτευμα, την αμνηστία για όλους τους αγωνιστές και τη σύσταση εθνικής επιτροπής για να εξετάσει τις ευθύνες για το εμφύλιο. Η συμφωνία υπήρξε αποδέκτης πολλών επικρίσεων από διάφορους πολιτικούς και κοινωνικούς φορείς, και δεν κατάφερε να εδραιώσει μόνιμα την εθνική συμφιλίωση. Αποτέλεσε όμως μια πρώτη προσπάθεια να αποφύγουμε μια πλήρη εμφύλιο σύγκρουση, που όμως ξέσπασε λίγους μήνες αργότερα. Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, με την οποία αφοπλίστηκε ο αντάρτικος στρατός του ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ, ακολούθησαν εκτελέσεις, διώξεις, εξορίες και φυλακίσεις μελών και υποστηρικτών του. Υπό την ηγεσία του Νίκου Ζαχαριάδη, το ΚΚΕ προέκρινε αρχικά την αυτοάμυνα των μελών του απέναντι στη Λευκή Τρομοκρατία και από το Φεβρουάριο του 1946 μία «διπλή στρατηγική» τόσο πολιτικής όσο και ένοπλης αντάρτικης δράσης με αμυντικό χαρακτήρα.
Ο εμφύλιος πόλεμος.
Ο εμφύλιος πόλεμος είναι μια από τις πιο δραματικές και τραγικές σελίδες της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Από το 1946 έως το 1949, σημείο έναρξης του Εμφυλίου Πολέμου θεωρείται η επίθεση ομάδας ανταρτών στο Σταθμό Χωροφυλακής Λιτοχώρου Πιερίας τη νύχτα της 30ής Μαρτίου 1946, ο ελληνικός λαός χωρίστηκε σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα, που αντιπροσώπευαν διαφορετικές πολιτικές και κοινωνικές αντιλήψεις. Ο κυβερνητικός στρατός, υποστηριζόμενος από τη Βρετανία και τις ΗΠΑ, αντιμετώπισε το Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας (ΔΣΕ), που είχε τη στήριξη του ΚΚΕ και τη συμπάθεια της Σοβιετικής Ένωσης. Ο πόλεμος είχε ως αφορμή την ανάδυση των πολιτικών και κοινωνικών ανταγωνισμών που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και της αντίστασης, και ως βάθρο τη συγκυρία του ψυχρού πολέμου που διέπαιρνε το διεθνές σύστημα. Ο πόλεμος είχε ως αποτέλεσμα χιλιάδες νεκρούς, τραυματίες, φυλακίσεις, εξορίες, εγκατάλειψη χωριών, μετανάστευση και προσφυγιά. Επίσης, είχε ως συνέπεια τη δημιουργία μιας βαθιάς ρήξης στην ελληνική κοινωνία, που δυσχέρανε τη δημοκρατική ανάπτυξη και τη συμφιλίωση για πολλά χρόνια.
Το σχέδιο Μάρσαλ.
Το Σχέδιο Μάρσαλ ήταν μια πρωτοβουλία των ΗΠΑ για να παράσχουν οικονομική βοήθεια στις χώρες της Ευρώπης που είχαν καταστραφεί από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το σχέδιο πήρε το όνομά του από τον υπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ Τζορτζ Μάρσαλ, που το ανακοίνωσε στις 5 Ιουνίου 1947 στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ. Ο σκοπός του σχεδίου ήταν να αποκαταστήσει την οικονομική σταθερότητα και τη συνεργασία στην Ευρώπη, να αποφύγει τη διάδοση του κομμουνισμού και να δημιουργήσει μια αγορά για τα αμερικανικά προϊόντα.
Το σχέδιο Μάρσαλ χρηματοδότησε προγράμματα ανάπλασης, ανάκαμψης και ανάπτυξης σε 16 ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Για να διαχειρίζεται τη βοήθεια, ιδρύθηκε η Επιτροπή για την Ευρωπαϊκή Οικονομική Συνεργασία (OEEC). Το σχέδιο διήρκεσε μέχρι το 1951 και δέχθηκε επίθεση από τη Σοβιετική Ένωση, που δημιούργησε τη δική της ενότητα βοήθειας, το COMECON.
Το σχέδιο Μάρσαλ είχε μεγάλη επίδραση στην ευρωπαϊκή ανάκαμψη και ενότητα. Συνέβαλε στη μείωση του πληθωρισμού, στη βελτίωση των υποδομών, στη δυνάμωση των δυτικών δυνάμεων και στη δημόσια υγεία. Δίδυμός λόγος γίνεται ότι χωρίς το σχέδιο Μάρσαλ , ο ευρωπαϊκός χάρτης και η ευρωπαϊκή ενότητα δεν θα υπήρχαν.
North Atlantic Treaty Organization ή NATO.
Το Βορειοατλαντικό σύμφωνο ΝΑΤΟ είναι μια διεθνής οργάνωση που ιδρύθηκε το 1949 με σκοπό την προάσπιση της ελευθερίας, της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου στην περιοχή του Βορείου Ατλαντικού. Το ΝΑΤΟ αποτελείται από 30 χώρες μέλη από την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική, που συνεργάζονται για να αντιμετωπίσουν κοινές προκλήσεις στον τομέα της ασφάλειας και της άμυνας. Το ΝΑΤΟ βασίζεται στην αρχή της συλλογικής άμυνας, που σημαίνει ότι μια επίθεση εναντίον ενός μέλους θεωρείται ως επίθεση εναντίον όλων. Το ΝΑΤΟ διαδραμάτισε κρίσιμο ρόλο στη διάλυση του σοβιετικού μπλοκ, στη διαχείριση κρίσεων στα Βαλκάνια, στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας μετά την 11η Σεπτεμβρίου και στη στήριξη των εταίρων και των συμμάχων σε διάφορες περιοχές του κόσμου. Το ΝΑΤΟ είναι επίσης μια πλατφόρμα για τη διάδοση των δημοκρατικών αξιών και τη βελτίωση των σχέσεων μεταξύ των χωρών.
Βίντεο από την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στη Προκυμαία Μυτιλήνης.
Η Παναγιούδα Λέσβου είναι ένα γραφικό παραθαλάσσιο χωριό που βρίσκεται 6 χλμ. βόρεια της πόλης της Μυτιλήνης. Έχει πληθυσμό 906 κατοίκων (2011) και κύρια ασχολία τους είναι το ψάρεμα. Το χωριό έχει μια μακρά ιστορία, καθώς αποτελεί έναν προσφυγικό οικισμό από το 1867, όταν σεισμός κατέστρεψε το γειτονικό χωριό του Αφάλωνα. Το 1924, δέχθηκε μεγάλη εισροή προσφύγων από τη Μικρά Ασία, που δημιούργησαν τον "Οικισμό Αλιέων" ή "Συνοικισμό". Στην Παναγιούδα υπάρχουν αξιοθέατα όπως ο ναός της Γεννήσεως της Θεοτόκου, που χτίστηκε το 1896 από τον διάσημο αρχιτέκτονα Αργύρη Αδαλή, αναπαλαιωμένα παλιά ελαιοτριβεία και σαπωνοποιεία, και το φοινικόδασος της Καλαμιάρης, που αποτελείται από φοίνικες των Κανάρων. Η Παναγιούδα είναι ένας όμορφος και φιλόξενος προορισμός για όποιους επιθυμούν να γνωρίσουν τη λέσβια κουλτούρα και να απολαύσουν τη φύση και τη γεύση του νησιού.
Το φοινικόδασος του Καλαμιάρη.
Το φοινικόδασος του Καλαμιάρη είναι ένα μοναδικό φυσικό μνημείο στη Λέσβο, που αποτελείται από περίπου 150 φοινικόδεντρα του είδους Phoenix canariensis. Τα περισσότερα από αυτά είναι αυτοφυή και προέρχονται από τους καρπούς των 24 πρώτων φοινίκων, που φυτεύτηκαν τεχνητά στα τέλη του 19ου αιώνα από τον Άγγλο διπλωμάτη Άττκινσον που μετέφερε από την Αίγυπτο. Το φοινικόδασος βρίσκεται δίπλα στον όρμο των Παμφίλων, που προσφέρει προστασία από τους δυνατούς ανέμους και τους κυματισμούς. Εκτός από τους κανάριους φοίνικες, υπάρχουν και δύο άλλα σπάνια φοινικοειδή για την ελληνική χλωρίδα: ένας μικρός Livistona chinensis και μία μεξικάνικη Brahea armata.
Το φοινικόδασος του Καλαμιάρη είναι ένα σημαντικό οικοσύστημα για τη βιοποικιλότητα και τη διατήρηση του περιβάλλοντος. Ωστόσο, δεν υπάρχει επαρκής προστασία και αξιοποίηση από τις τοπικές αρχές, με αποτέλεσμα να υφίσταται απειλές από τη βόσκηση, τη συλλογή, τη ρύπανση και τη μείωση των υδάτων. Γι' αυτό, είναι απαραίτητη η ευαισθητοποίηση και η συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων φορέων για τη διαχείριση και τη βελτίωση του φυσικού αυτού πλούτου.
Η Ιερά Μονή λειμώνος Αγίου Ιγνατίου επανιδρυμένη, καθώς η παράδοση την θέλει να έχει χτιστεί στα ερείπια βυζαντινού μοναστηριού από τον Άγιο Ιγνάτιο τον Αγαλλιανό, Αρχιεπίσκοπο Μηθύμνης το 1526, η ανδρική Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Λειμώνος δεσπόζει στην εκκλησιαστική ιστορία της νήσου Λέσβου τους τελευταίους πέντε αιώνες.Σε αυτούς έχει διαδραματίσει σημαντικό πνευματικό και εκπαιδευτικό ρόλο, έχοντας παράλληλα προσφέρει σημαντικές υπηρεσίες στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της κεντρικής και δυτικής Λέσβου.
Kατά την επανίδρυσή της από τον Άγιο Ιγνάτιο, η μονή αφιερώθηκε στον Tαξιάρχη Mιχαήλ. Mετά την αναγνώριση της αγιότητας του κτίτορός της, μετονομάστηκε σε μονή του Αγίου Ιγνατίου. Kαθ’ όλη την ιστορική της πορεία όμως, είναι γνωστότερη ως Ιερά Mονή Λειμώνος, μια και είναι χτισμένη στο μέσον του λιβαδιού (=λειμώνα) που χρωματίζει την γύρω βραχώδη περιοχή.
Λίγα μόλις χρόνια μετά την ίδρυσή της η μονή απέκτησε την Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή ιδιότητα, βάσει της οποίας τέθηκε υπό την άμεση εποπτεία του Oικουμενικού Πατριαρχείου, μέχρι τα μέσα περίπου του 20ού αιώνα, οπότε και περιήλθε στη διοικητική ευθύνη της Μητροπόλεως Μηθύμνης, στην οποία και ανήκει μέχρι σήμερα.
Η Ιερά Mονή Λειμώνος ανοικοδομήθηκε πάνω στα ερείπια ενός βυζαντινού μοναστηριού, το οποίο είχε ερημωθεί είτε κατά την άλωση της Λέσβου από τους Oθωμανούς (1462 μ.Χ.), είτε λίγες δεκαετίες νωρίτερα, χωρίς δυστυχώς να σώζεται κανένα στοιχείο για την ίδρυση, τη λειτουργία και τη διάλυσή του.
O ίδιος ο Άγιος Ιγνάτιος αναφέρει στη διαθήκη του ότι ανοικοδόμησε τη μονή «εκ παλαιών θεμελίων» και «εξ ιδίων αναλωμάτων», έχοντας παράλληλα και τη στήριξη πολλών ευσεβών χριστιανών, όχι μόνο κατοίκων της περιοχής αλλά και ξένων, οι οποίοι συνεισέφεραν και σε οικονομικό επίπεδο, αλλά και με την προσωπική τους εργασία.
Τους πρώτους χρόνους μετά την ίδρυσή της συγκεντρώθηκαν στη μονή δώδεκα μοναχοί, στους οποίους συγκαταλεγόταν ο πατέρας και ο γιος του Αγίου Ιγνατίου. Αργότερα ο αριθμός των μοναχών αυξήθηκε και υπάρχουν μαρτυρίες ότι σε κάποιες περιόδους ξεπέρασε τους εκατόν πενήντα. Η μονή ανακαινίστηκε στα τέλη του 18ου αιώνα.
Η βιβλιοθήκη της Μονής.
Η καρποφορία του μοναχικού λειμώνα του Αγίου Ιγνατίου κατά τη διάρκεια των πέντε περίπου αιώνων λειτουργίας της μονής καθρεφτίζεται κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο στην πλούσια βιβλιοθήκη των χειρογράφων και των εντύπων βιβλίων της (περίπου 5.000 βιβλία), καθώς επίσης και στο Αρχείο των ελληνικών και οθωμανικών εγγράφων της. Κυρίως τα χειρόγραφα, αλλά και κάποια από τα έγγραφα του Αρχείου απετέλεσαν και αποτελούν αντικείμενο διεθνούς έρευνας για περίοδο μεγαλύτερη του ενός αιώνα. Πρόκειται για έρευνα, η οποία ρίχνει πολύτιμο φως στην Ιστορία της Βυζαντινής Λογοτεχνίας, του Βυζαντινού Δικαίου, αλλά και της οικονομικής, εκπαιδευτικής και κοινωνικής ιστορίας της Λέσβου κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Στο μουσείο φυλάσσονται ακόμη ένα Ευαγγελιστάριο του 9ου αι., πατριαρχικά σιγίλλια, σουλτανικά φιρμάνια κ.α.
Στην περίφημη «Λειμωνιάδα» Σχολή δίδαξε ο ξακουστός διδάσκαλος του Γένους, Παχώμιος Ρουσάνος.
Η Μονή σήμερα.
Η μονή είναι η μεγαλύτερη σε έκταση της Λέσβου. Η Ιερά Μονή Λειμώνος συνεχίζει μέχρι σήμερα την πλούσια πνευματική, κοινωνική και φιλανθρωπική της δράση στην Καλλονή και όλη τη Λέσβο και στο χώρο της στεγάζονται λαογραφικό – γεωλογικό μουσείο.
Το Καθολικό της μονής και ο γύρω αύλειος χώρος είναι άβατα στις γυναίκες. Εξαίρεση πραγματοποιείται κατά την πανήγυρη του κτίτορος Αγίου Ιγνατίου (14 Οκτωβρίου), οπότε επιτρέπεται η είσοδος των γυναικών στην αυλή του Καθολικού, αφιερωμένο στον Ταξιάρχη Μιχαήλ στη σημερινή του μορφή το Καθολικό είναι τρίκλιτη ξυλόστεγη Βασιλική. Ο ναός έχει αγιογράφοι σε Δύο διαφορετικές περιόδους οι αρχικές τοιχογραφίες φερνουν στοιχεια της μακεδονικής τεχνοτροπίας του 15ου αιώνα το εντυπωσιακό το τέμπλο είναι ξυλόγλυπτο και επίχρυσο.
Την παραμονή της ημέρας του εορτασμού θα πραγματοποιηθεί Εσπερινός στην εκκλησία Αγίου Ιγνατίου στη Μονή Λειμώνος και στις 12 τα μεσάνυχτα θα επακολουθήσει λιτάνευση των Ιερών Λειψάνων που φυλάσσονται στο σκευοφυλάκιον της Μονής.
Το πρωί της κυριώνυμης ημέρας θα τελεστεί θεία λειτουργία στην Εκκλησία του Αγίου Ιγνατίου στη Μονή Λειμώνος.
Οι εορταστικές εκδηλώσεις προς τιμή του Αγίου Ιγνατίου Μηθύμνης θα συμπληρωθούν παράλληλα, με ολονύκτια Αγρυπνία, στην Γυναικεία Ι.Μονή της Μυρσινιωτήσης, παρά την Καλλονή Λέσβου, όπου υπάρχει και ο τάφος του Αγίου Ιγνατίου,κτήτορ και αυτής της Μονής.
Το 1800 χρονολογείται η νεότερη φάση της τοιχογράφησης από τον αγιορείτη μοναχό Νικηφόρο. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το εικονογραφικό πρόγραμμα των τοιχογραφιών του σκευοφυλάκιου (κρύπτης) στο ανατολικό τμήμα του ναού.
Το κοιμητήριο της μονής βρίσκεται εκτός του περιβόλου. Στο ναό του κοιμητηρίου, σώζονται τοιχογραφίες του 16ου αι. Στη δυτική πτέρυγα του κεντρικού περιβόλου φυλάσσονται ιερά άμφια, εξαιρετικά δείγματα εκκλησιαστικής χρυσοκεντητικής, βημόθυρα, σπαράγματα τοιχογραφιών, φορητές εικόνες, ιερά σκεύη, λειψανοθήκες, καθώς και η βιβλιοθήκη της μονής.
Σημαντικό ρόλο στη θρησκευτική, εκπαιδευτική και πνευματική ιστορία της Λέσβου έχει διαδραματίσει η Ιερά Μονή Λειμώνος.
Στο ιεροφυλάκιο της Μονής φυλάσσονται και λείψανα του αγίου Ιγνατίου και άλλων αγίων, καθώς και τεμάχιο του Τιμίου Ξύλου, αλλά και τεμάχιο από την Τιμία Ζώνη της Παναγίας.
Εδώ μπορεί κανείς να θαυμάσει τις αξιόλογες τοιχογραφίες που κοσμούν το εσωτερικό του μοναστηριού και χρονολογούνται από τον 16ο-17ο αιώνα. Το τέμπλο του ναού είναι ξυλόγλυπτο, επιχρυσωμένο και διέπεται από την τεχνοτροπία του οθωμανικού μπαρόκ.
Ο σημερινός επισκέπτης μπορεί να να επισκεφτεί την εκκλησία του Αγίου Ιγνατίου να θαυμάσει τις τοιχογραφίες να προσκυνήσει την Αγία κάρα του και κεφαλήν, να επισκεφτεί το ευλογημένο κελλίον του και να δει πόσο ταπεινά ζούσε Ο άγιος Ιγνάτιος, Να επισκεφτεί το μουσείο και να περιηγηθεί στα παρεκκλήσια της μονής.
Ο Άγιος Ιγνάτιος ο Αγαλλιανός.
Ο Άγιος Ιγνάτιος ο Αγαλλιανός ήταν ένας σπουδαίος ποιμένας και θαυματουργός της Εκκλησίας, που γεννήθηκε στη Μυτιλήνη το 1492 μ.Χ. και επέλεξε τη μοναχική ζωή μετά την απώλεια της οικογένειάς του. Αφιέρωσε τον εαυτό του στη μελέτη, την προσευχή και τη φιλανθρωπία, βοηθώντας τους υπόδουλους χριστιανούς κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Το 1531 μ.Χ. χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Μηθύμνης και ασκούσε με σοφία και αγάπη το επισκοπικό του καθήκον, επιδεικνύοντας πολλά θαύματα και προφητείες. Απεβίωσε ειρηνικά το 1566 μ.Χ. και αναγνωρίστηκε ως άγιος από το λαό και την επίσημη Εκκλησία.
.png "Youtube"){kind=tracking}
